93 “என்ன கனவு...?” 'மாலை நேரம். மலை தன் பயங்கரமான வாயைப் பிளந்து சூரியனைக் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக விழுங்கிக் கொண்டிருக்கிறது. நான் அந்தக் காட்சியை அனுபவித்த வண்ணம் ஒரு தாமரைக் குளக் கரையில் உட் கார்ந்து கொண்டிருக்கிறேன்.” "இந்திரனை நினைத்துக்கொண்டா?” “இல்லை; உங்களை நினைத்துக்கொண்டு!” “அதாவது, சூரியன்மீது தான் கொண்ட நிறைவேறாத காதலை எண்ணித் தாமரை மலர் நெஞ்சுருகி நிற்பதுபோல நீயும் நின்று கொண்டிருந்தாயாக்கும்?” இதைக் கேட்டதும் அவளுக்கு என்னவோபோல் இருந்தது. ஆத்திரத்துடன்; “நின்று கொண்டிருக்கவில்லை; உட்கார்ந்து கொண்டிருந்தேன்!” என்று சொல் லி -୬| ରJ ବ୪) ର୪t எரித்துவிடுபவள்போல் பார்த்தாள். 'கோபம் வரும் போது கூட நீ அழகாய்த்தான் இருக்கிறாய்!” என்று அவன் சமய மறிந்து அ வ ைள , வர்ணித்தான். உச்சி குளிர்ந்து விட்டது அவளுக்கு. உடனே, "எனக்கு எதிரே ஒரு தாமரை மலர் இருக்கிறது; அதற்குச் சற்று துரத்தில் ஒரு வண்டு உல்லாசமாகப் பாடிகொண்டு வருகிறது” “தாமரை மலரை நோக்கிக் தானே ?” என்று அவன் குறுக்கிட்டுக் கேட்டான். 'இல்லை; கரையோரத்தில் பூத்துக் குலுங்க இரவை நோக்கிக் காத்திருக்கும் பவளமல்லிகையை நோக்கி..” "ஓஹோ - பாவம், தாமரை மலர் அந்த வண்டை எதிர்பார்த்து ஏமாந்துவிட்டதாக்கும் .?” "ஆமாம்-ஆயினும் ஆசை விடவில்லை ஏ வண்டே!
