இப்பக்கம் சரிபார்க்கப்பட்டது.
76
வைணவமும் தமிழும்
எடுத்துக்காட்டாக 'அஞ்சிறைய மடநாராய்' (1.4) என்றதில்[1] தூது அமைந்திருக்கும் முறையை ஈண்டு விளக்குவேன். இத்திருவாய் மொழியில் பத்தாம் பாசுரத்தில் :
- கடல்ஆழி நீர் தோற்றி
- அதனுள்ளே கண்வளரும்
- அடல் ஆழி அம்மானைக்
- கண்டக்கால்..... (10)
- கடல்ஆழி நீர் தோற்றி
என்பதால் வியூகத்தில் தூது என்பது தெளிவாகின்றது. இதில் நான்காம் அடியில் 'மட நெஞ்சே!' என்று வருவதால் இப்பாகரம் நெஞ்சைத் துது விடுவதாக அமைகின்றது.
- என்பிழையே நினைந்தருளி
- அருளாத திருமாலார்க்கு
- என்பிழைத்தாள் திருவடியின்
- தகவினுக்கு என்று ஒருவாய்ச் சொல்
- என்பிழைக்கும் இளங்கிளியே!
- யான்வளர்த்த நீ அலையோ? (7)
- என்பிழையே நினைந்தருளி
இந்தப் பாசுரத்தில் கிளி தூதாக அமைகின்றது. ‘என் பிழையே நினைந்தருளி' என்ற தொடரால் அறியப்படுவது; “எம் பெருமான் தனது சீல குணத்தால் முதலில் ஆழ்வாருடன் கலந்துவிட்டான்; கலந்த பிறகு அவரிடத்திலிருக்கும் குற்றங்களைக் கண்டான்; அதனால் அவரை வெறுத்துப் பிரிய
- ↑ இந்தப் பதிகத்தில் நாரை (!),குயில்கள் (2), அன்னங்கள்(3), அன்றில்கள் (4), சிறு குறுகு (5), வண்டு (6), இளங்கிளி (7), சிறு பூவை (8), வாடை (9), நெஞ்சு (10) என்பவற்றைத் து து விடுகின்றாள் ஆழ்வார் நாயகி.
