தீபம்
137
படுத்திருந்த கட்டிலுக்கு அருகாமையில் கிடந்த ஒரு முக்காலியின் மீது, ஒரு தட்டில் கனிகளும், ஒரு கண்ணாடிக் கோப்பையில் தண்ணீரும் வைக்கப்பட்டிருந்தன.
இருந்தாற் போலிருந்து, இலேசாக அசைந்து கொடுத்தாள். மூச்சு இலேசாக இழையிட்டது. வலது கை வலுவிழந்ததைப் போல கட்டிலிலிருந்து இடம் பெயர்ந்து, கீழே தொங்கிய வேகத்தில், முக்காலியில் பட்டு விட்டது. கண்ணாடிக் கோப்பையும், பழத் தட்டும் கீழே விழுந்து, அமைதியைக் கலைத்துக் கொண்டு ஓசை எழுப்பின. திடுக்கிட்டுப் போய், வெடுக்கென விழித்தாள் அல்லி. படுத்திருந்தபடியே, சுற்றிலும் விழிகளை உருட்டி நோக்கினாள். இடம் புதிதாயிருக்கவே, ‘சட்’டென்று எழுந்து அமர்ந்தாள். கவிழ்ந்து கிடந்த பழத் தட்டையும், கோப்பையையும் ஒரு முறை பார்த்து விட்டு எழுந்து நின்றாள். சில மணி நேரங்களுக்கு முன் நடந்த சம்பவங்கள், அவளுடைய நினைவில் பளிச்சிட்டன. சினிமாக் கம்பெனிக் கார் வந்ததும், தான் அதில் ஏறிச் சென்றதும், பாதி வழியில் சிறிய தெரு ஒன்றுக்குள் திரும்பி, ஓர் இடத்தில் போய் நின்றதும், அப்போது காருக்குள் ஏறி அமர்ந்தவனைக் கண்டு, அவள் கூச்சலிட்டுக் கொண்டு மயங்கி விழுந்ததும், நன்றாக நினைவுக்கு வந்தது. அதன் பிறகு, என்ன நடந்தது என்பதுதான் அவளுக்குத் தெரியாது.
பாரதி கற்பனை செய்த புதுமைப் பெண்ணைப் பற்றி, அடிக்கடி ராஜநாயகம் சொல்லியிருக்கிறார் முறங் கொண்டு, புலியைத் துரத்தியடித்த வீரத் தமிழ்ப் பெண்மணி யொருத்தியின் கதையைக் கூறி, அவளாகத்தான் இருக்கும் பாரதியின் கற்பனைப் பெண்ணும் என்று சொல்வார். பாரதியின் புதுமைப் பெண் பாட்டுக்கு அல்லிக்கு அபிநயமே கற்றுக் கொடுத்திருக்கிறார். இந்த இக்கட்டான
