முன்னுரை
9
குயிலின் இசைப்பாட்டில் கவிஞன் காட்டியுள்ள கருத்துக்கள் உயர்ந்த தத்துவ உண்மைகளாகும். ”காதல் போயிற் சாதல், அருளொளி ஆவியுமாயின் இருள், இன்பத்திற்கு எல்லை கண்டால் அது துன்பம், நாதத்திற்கு நலிவேற்பட்டால் சேதம், தாளத்திற்குத் தடையுண்டானல் இசை ஒரு கூளம், பண்ணிற்குப் பழுதுண்டாயின் அது மண், புகழுக்குப் புரையுண்டாயின் இகழ், உறுதிக்கு உடைவுண்டாயின் இறுதி, கூடிய குமரன் பிரிந்தால் குலைவுதரும் வாட்டம், இசை தரும் குழல் உடைந்தால் அது வீணே !” இவ்வாறு ‘ஒன்றைப் பற்றி ஒன்று நிற்றலே வாழ்வில் இன்பந் தருவது; பிரிவு பெருந்துன்பத்தை விளப்பது’ என்னும் உண்மையை வலியுறுத்தி நிற்பதாகக் குயிலின் பாட்டு அமைந்திருப்பது கொள்ளையின்பம் விளைப்பதாகும்.
குயில் தனது காதற் கதையை ஓதத் தொடங்கி, அஃது இயற்கை இசை வெள்ளத்தில் உள்ளத்தைப் பறிகொடுத்த திறத்தை விளக்குவது வியத்தற்குரியது. பறவைகளின் ஒலி, மரங்களிடையே காற்றெழுப்பும் ஓசை, ஆற்றுவெள்ளத்தில் எழும் அரிய ஓசை, அருவியின் இனிய ஒலி, நீலக்கடலில் அலைகள் இடையறாது எழுப்பும் ஓசை, மங்கையர் பாடும் பண்ணமைந்த கீத நாதம், ஏற்றப்பாட்டு, வள்ளைப்பாட்டுக்களின் தெள்ளமுத ஓசை, சுண்ணம் இடிப்பாரின் வண்ண இசை, பள்ளர் பாடும் பண்ணமைந்த பள்ளுப்பாட்டின் ஓசை, கும்மிப் பாடலின் குளிர்ந்த இசை, குழலிசை, வீணையின் நாதம் இவற்றையெல்லாம் அனுபவித்த நலத்தைக் குயில் எடுத்துரைக்கின்றது.
குயில் தனது பழம்பிறப்பின் வரலாறு பற்றிப் பொதிய மலைக்கண் வாழ்ந்த முனிபுங்கவரை வழிபட்டு அறிந்த வாற்றை மொழிந்துருகும் திறம் படித்து இன்புறற்குரியது. கவிஞர் அக்குயிலின் பாற் கொண்ட ஐயத்தையெல்லாம் அகற்றுமாறு திறம்படவும் நயம்படவும் எடுத்துரைக்கின்றது.
கு. பா.—2
