இப்பக்கம் சரிபார்க்கப்பட்டது.
127
கேடில் நல்லிசை வயமான் தோன்றலைப்
பாடி நின்ற னெனாகக்; கொன்னே
பாடு பெறு பரிசிலன், வாடினன் பெயர்தல்; என்
நாடிழந்த தனினும் நனி இன்னாது' என
வாள்தந்தனனே, தலை யெனக்கு ஈயத்,
தன்னிற் சிறந்தது பிறிதொன்று இன்மையின்,
ஆடுமலி உவமை யொடு வருவல்
—புறம். 165.
