அர்த்த பஞ்சகம் 357 தோற்றுகையாலே எல்லோரும் இந்த உபாயத்திற்கு, அதாவது பிரபத்திக்கு, அதிகாரிகள் ஆவர் என்பதைத் தெரிவிக்கின்றார். அதிகாரியைப் பெற்றாலும், உபாயம் சித்தம் ஆனாலும் பற்றுதல் இல்லாதபோது உய்வதற்குக் காரணம் ஆகாமை உாலே அப்பற்றுந்தன்மையை கழல்கள் அவையே சரணாகக் கொண்ட (5.8 : 11) என்றும், சாங்க அநுட்டான வேளை யில், அடிக்கீழ் அமர்ந்து புகுந்தேன். (6.10 : 1.0) என்றும் அருளிச் செய்தார். இங்ஙனம் பற்றுதல் கை கூடுவதும் இறைவன் அருளால்தான் நடைபெறும் என்பதை நின் பாதமே சரணாகத் தக்தொழிந்தாய் (3.7 : 1.0) என்றும், ‘அதுவும் அவனது இன்னருளே’ (8.8 : 8) என்றும் அருளிச் செய்தார்.பற்றும் தலைவனது மனநிலையின் தன்மையினைக் களைவாய் துன்பம் களையாதொழிவாய் களைகண் மற்றிலேன் (5.8 8) என்றும், நாடொறும் ஏக சிந்தை யினாய் (5-10 : (1) என்றும் அருளிச் செய்தார். இவ் வபாயத்தைப் பிறருக்கு உபதேசிக்கும் இடத்தில், "மற்றொன் றில்லை சுருங்கச் சொன்னோம் மாநிலத் தெவ்வுயிர்க்கும். சிற்ற வேண்டா சிந்திப்பே அமையும் (9.1 : ; ) என்று உபாயத்தின் எளிதாம் தன்மையை அருளிச் செய்து, இப் பிரபத்தியை வகைப்படுத்தி அருளிச் செய்கிற இடத்தில் இப்பிரபத்தி பக்திக்கு அங்கமன்று, தானே இருந்து காரியத்தைச் செய்யவல்லது என்பதை விளக்குவதற்காக சரணமாகும் (9.10 : 5) என்று தொடங்கி மரணமானால் வைகுந்தம் கொடுக்கும் பிரான் என்று பேறு முடிய முழுதினையும் நடத்தும் என்று அருளிச் செய்தார். இவ் வுபாயத்தினையே உறுதியாக நம்பியிருப்பவருக்குக் காலங் கழிக்கும் வகை (பொழுதுபோக்கும் வகை) இருக்கும்படி என்? என்னில்; 'தொண்டர்க்கு அமுது உண்ணச் சொன் மாலைகள் சொன்னேன் அண்டத்தமரர் பெருமான்
