இப்பக்கம் சரிபார்க்கப்பட்டது.
5
தவத்தினால் மெலிந்த மேனி!
தரைபுரளும் அழுக்கு டைகள்!
அவள் துண்பம் கணிணர் எதுவும்
அணுகிடா இன்பம் ஒன்றே
உவப்புடன் துய்க்க வந்தாள்,
உலராக துன்பக் கடலுள்
துவண்டனள்! அந்நே ரத்தும்
சுடர் முகத்தால் திசைகள் மின்னும்!
மைப்புகைசூழ் விளக்கே போல;
வளர்பிறையின் துளிரைப் போலக்
கைப்பொருள் குறைந்தாற் போலக்
கலக்கமுறா ஞானம் போல
பொய்ப்பழி தனினால் குனிந்தப்
புகழினைப் போல; மேலாம்
மெய்ப்பொருள் தொடர்பே இல்லா
வித்தையைப் போல நைந்தாள்!
