கதகைதா.வயாககாரும் யிருத்தம் செய்தியும், இவை, மிரண்டாலும் பூர்ணனாயிருப்பானொரு வைஷ்ணவனுடைய அபிமாநமேபிறே ! கார்யகரமாகச் சொல்லு சிறது. ஆகையாலே, அபிமாநியானவனுடைய ஜ்ஞாநவிரோஷத்தைக் கடாக்ஷத்தே, அபிமாநாநகாப்பூதமான விவற்றுக்கும் ஈஸ்வரன் கார்யஞ்செய்கைபாலே, 'தவதைா நாநொக்ஷ' (கங) என்கிற விது, அவ்விடத்திலும் ஸத்வாரகமாகஸித்திக்கும். தத்வஜ்ஞா ை மென்னாதே, தத்வ த்ரயஜ்ஞாநம் எனகையாலே தத்வங்களை அதிக மாகவும், ஸ்யூகமாகவும் கொள்ளுகிற பாஹ்யகுத்ருஷ்டி மதங்கள் அர்த்தாத் ப்ரதிக்ஷிப்தங்கள். இவர் தாம் தத்வத்ரயம் - என்று நிர்ணயிக்கைக்கு பரமாண மென்? என்னில்; நிர்த்தோஷ ப்ரமாணமான வேதாந்தம், மொகமொக தெரிகார வதோ (கசு) என்று போக் த்ரு ஸப்தத்தாலும், போக்யாப்தத்தாலும், ப்ரேரயிருப்தத்தா லும், சித் அசித் ஈஸ்வா தத்வங்கள் மூன்றையுமிறேசொல்லுகிறது. ஆகையாலே வேதாந்தப்ரகிபாத்பம், தத்வத்ரய முமே என்று நிச்சயித்து, மோக்ஷமுண்டாமபோது தத்வத்ரயஜ்ஞாந முண்டா கவேணும் என்கிறார். ஆனால், 'தவொவி வா நரக ஹவதி நாந வேநலா சுய நாயவிடி, தெ' (கள்) என்று வேதாந்தங்கள், பகவத்தத் ஜ்ஞாநமொன்றுமே மோக்ஷஸா தா மென்னாநிற்க; தத்வாந்தாமல் ஜ்ஞாநத்தையும் இவர் மோகரஸாதகமாக வருளிச் செய்வானென். என்னில்; பகவத் தத்வத்தை யறியும்போது, ஸகல சேதநாசேகா விலக்ஷணமாகவும், இவற்றுக்கு காரணமாகவும், வ்யாபகமாகவும் தாரகமாகவும், நியாமகமாகவும், போஷியாகவு மறியவேண்டுகை யாலும், தத்வாந்தரங்களை யறியாதபோது இப்படி யறிய வி. கில்லாமையாலும், தத்வத்ரயஜ்ஞாந முண்டாகவேணும் என் குறையில்லை. மொதாமொம், கொரி காரவதோ" ( வரயமாதாநம வெரி காரவை 8 தா ஐ-ஷதவெழக ரத்த8ெதி' (கஅ ) என்கிற ஸ்ருதிக்கும் ஹ்ருதய மிதவித இங்கனன்றால், கலெவா வி வாங்" (கஎ ) இத்யாதி பாரு
