212
கலைஞர் மு. கருணாநிதி
தானே அப்படி அவள் ஒரு பெண்ணிடம்தானே மனத்தைப் பறிகொடுத்தாள்? அதனால் கற்புப் பற்றிய பிரச்சினைக்கு இடமே ஏற்படவில்லை.
தன் அண்ணன் இருங்கோவேள் கூறியது உண்மையாக இருந்து, தன் காதலன் பெண்தான் என்று நிரூபிக்கப்பட்டு விட்டால் அவளைச் சும்மா விடக்கூடாது. சரியானபடி உடனே பழி தீர்த்துக் கொள்ள வேண்டும் என்று திட்டம் வகுத்திடத் தொடங்கினாள். தன் மனத்தைக் கட்டுப்படுத்திச் சிந்தனை செய்யத் தவறிய காரணத்தால் எத்தனை பெரிய ஏமாற்றத்தைச் சந்திக்கும் நிலைமை ஏற்பட்டுவிட்டது என்று வருந்தினாள். வெட்கத்துடன் ஆத்திரமும் கலந்து கொண்டது. விழலுக்கு இறைக்கப்பட்ட நீர்போல் அவள் பேசித் தீர்த்த காதல் உரையாடல்கள் எல்லாம் பாழாகிவிட்டன. காட்டில் எரிந்த நிலாப் போல ஆயிற்று அவள் விழியினால் பேசிய விந்தை மொழியெல்லாம்!
அவள் அந்தப் பெண்ணைக் காதலிக்கவில்லை. அந்த பெண் போட்டிருந்த வேடத்தைக் காதலித்தாள்! ஆம். அந்த அழகிய வடிவத் தைக் காதலித்தாள். எழில் கொட்டும் அந்தச் சுந்தரத் திருமுகத்தைக் காதலித்தாள்.
இப்போது அது வெறும் ஊமை ஓவியமாகி விட்டது என்று நினைத்து நினைத்து மனம் புழுங்கினாள். தடாகத்துத் தெளிந்த நீரில் பிரதிபலிக்கின்ற முகத்தை எட்ட இருந்தே பார்த்து மகிழ்ந்து கொண்டிருக்கலாம். 'என்னே அழகு!' என்று கூறிக் கொண்டே தடாகத்தில் கை வைத்தால் நீரில் ஆடிய அழகு நிழல் குலைந்து போய் விடும். அதே நிலைதான் இப்போது தாமரைக்கு!
அந்த முத்துநகையை எப்படி பழி வாங்கிக் கொள்வது என்ற கவலை தீவிரமாயிற்று. அவள் ஒரு வேஷக்காரி! தனக்கும் தன் அண்ணனுக்கும், ஏன், வேளிர் குலத்துக்கே பகை அவள்! செழியனை மீட்பதற்கு அவள் ஏன் இவ்வளவு கஷ்டப்பட வேண்டும். ஒருவேளை இருவரும் காதலர்களா? காதல் இல்லாவிட்டால் அவளுக்கு இவ்வளவு கவலை ஏற்பட நியாயமே இல்லை. செழியனின் மனப்போக்கு அதுபோல் இல்லையே. "தாமரை! தாமரை!" என்றல்லவா அவன் தவித்தான்? தன்னை அவன் காதலிப்பதாகச் சொன்னது வெறுங்கதைதானா? நான் பகைவனின் தங்கையென்றதும் அவன் காதலில் தயக்கம் ஏற்பட்டு விட்டதே! செழியன் எதிரி நாட்டுக்காரன். அவனை எப்படி நம்ப முடியும்? எப்படியாவது இதைவிட்டுத் தப்புவதற்குத் தன்னைக் காதலிப்பதுபோல் நடிக்கக்கூடும். நடிப்பு வெளியாகிவிடக் கூடாதே என்பதற்காகச் சற்றுத் தயக்கம் காட்டுவது போலவும் பாசாங்கு செய்யக்கூடும். முன்னதை விட இது மிக உயர்ந்த நடிப்பல்லவா?
