158
சு:— இதென்ன தமாஷ்! சரி. என்னைத் தர்மலிங்கம் காதலித்தால், உமக்கு என்ன? ஆதிலே தலையிடுவதும், தழதழத்த குரலில் பேசுவதும், காதலால் ஆபத்து வரும் என்று மிரட்டுவதும், இதெல்லாம் என்ன வேடிக்கை...அவருக்கு பிரியமானவளோடு அவர் காதல் கொள்கிறார் — அவள் அவரைக் காதலிக்கிறாள் — இதிலே நீர் நுழையும் காரணம் என்ன?
தங்:— காரணம் இருக்கிறது நீலா...காரணம் இருக்கிறது... தருமன், அயோக்யன்...காமுகன்...கயவன்...
சு:— பொறாமையாலே இப்படிச் சொல்கிறீர் என்று நான் கூறுகிறேன்...
தங்:— பொறாமையாலே வந்தவனல்ல நீலா! கோபிக்காதே! இங்கே வந்து, உன்னைக்கண்ட பிறகு, எனக்கு இலேசாகப் பொறாமைகூட ஏற்பட்டது உண்மை...
சு:— அப்படிச் சொல்லுங்கள் உண்மையை! தர்மலிங்கத்தின் காதலியிடம், குழையக் குழையப் பேசி, ஏதேதோ கலகம் மூட்டி மிரட்டி, காதலர்களைப் பிரித்து வைத்துவிட்டு, நீலாவை நம்மவளாக்கிக் கொள்ளலாம் என்ற எண்ணம் உமக்கு...
தங்:— கெட்ட எண்ணம் துளியும் கிடையாது. கேள், நீலா! நான் சொல்வதை!!
சு:— ஆடவர்களுக்கே இது சகஜமான சுபாவம்தானே!நமக்குக் கிட்டாதா, நமக்குக் கிட்டாதா என்ற ஆசை—எப்போதும் —பொறாமை—சச்சரவு—அடேயப்பா! கொலைகள்கூட நடக்கிறதல்லவா இதனால்...நான் அவ்வளவு சுலபத்திலே இதற்கு ஏமாறுகிறவள் அல்ல. நீலா தர்மன் காதல் விவகாரம் அவர்கள் இருவருக்கும் சொந்தமான தனி விஷயம் — உமக்கு அதிலே நுழைய ஒரு பாத்யதையும் கிடையாது.
தங்:— (சற்றுக்கோபமாக) நிச்சயமாக உண்டு! உலகம் அறியாத ஒரு பெண், உத்தமனென்று ஒரு கொடியவனை எண்ணிக்
