"சொல்லாதே! சொல்ல மாட்டேன்னு! இல்லாட்டா அந்தப் பூனையைப் புடிச்சு மேலே போடுவேன்."
பூனை என்றதும் வெருகி விடுகிறது குழந்தை. கண்கள் பயத்தைக் கக்க, "எங்கம்மாகிட்ட சொல்றென் பாரு" என அவள் காலுக்கிடை வழியாக மச்சு நோக்கி ஓடுகிறது.
"என்ன அடம்!" என கோபாவேசம் கொண்டவளாகப் பூனையை மறித்துப் பிடிக்கிறாள் குழந்தைக்குப் புத்தி கற்பிக்க.
அவள் அதை மறித்துப்பிடித்துத் தொடர்வதற்குள் குழந்தை பறந்து பறந்து மச்சுக்கு ஓடுகிறது.
தன் ரூமுக்குள் நுழைகிறது. தாயின் படத்தைப் பார்த்து புகார் செய்ய ஆரம்பித்துவிடுகிறது.
"அம்மா அம்மா! இந்த அக்காவெப் பாரு, பூனெயெ மேலே போட வர்றா அம்மா! என்றுகொண்டிருக்கையில் மரகதமும் கறுப்புப் பூனை சகிதம் உள்ளே நுழைந்துவிடுகிறாள்.
குழந்தை பயந்துபோய் சுற்றுமுற்றும் ஓடி, பிறகு படத்தின் அடியில் வந்து நின்றுகொள்கிறது.
"சொல்ல மாட்டேன்னு சொல்லு" என பூனையை நீட்டுகிறாள் மரகதம்.
"அக்கா" என்கிறது குழந்தை.
பூனையை வீசப்போவதுபோல் பாவனை செய்கிறாள் மரகதம்.
"அம்மா! பாரேம்மா! பூனையைப் போடறாளே - ஐயோடி பூனெயெ போடறாளே!" எனக் கத்திக் கீச்சிடுகிறது குழந்தை.
மரகதம் பூனையைக் குழந்தையின் முகத்தினிடம் கொண்டு வருகிறாள்.
குழந்தை சுவருடன் அமுங்க முயற்சிப்பதுபோல் தன்னைப் பதிய வைத்துக்கொண்டு, "ஐயோ, பூனே! பூனை வருதே! பூனை வேண்டாம்மா! அம்மா பூனை வேண்டாம்" எனக் கிரீச்சிடுகிறது.
மாடிப் படியில் தடதடவென்று ஏறிவரும் சப்தம்.
மரகதம் மறுபடியும் முகத்தருகில் கொண்டுபோகிறாள்.
"பூனை வேண்டாம்மா!..." என பயத்தில் கிரீச்சிடுகிறது, குழந்தை.
சுந்தரவடிவேலு பரக்கப் பரக்க உள்ளே நுழைந்து மரகதத்தைத் தள்ளிவிட்டுக் குழந்தையை எடுத்து அணைத்துக்கொள்ளுகிறார்.
குழந்தை ஒரே கத்தாகக் கத்துகிறது; அழ முடியாமல் விக்குகிறது; அப்பாவைக் கட்டிப்பிடித்துக் கொள்ளுகிறது...
ஜன்னி கண்ட மாதிரி கிரீச்சிடுகிறது.
702
சிற்றன்னை
