சிறுகதையின் இலக்கணங்களை முற்றிலும் சொல்லப் புகுந்தால் அதுவே ஒரு பெரும் புஸ்தகமாக விரியும். இங்கு கதையின் ஜீவநாடியை மட்டும் தொட்டுக் காட்டி மேலே செல்வேன்.
சிறு கதை ஒரு குறுகிய நாவலில்லை. அநேக பாத்திரங்களையும் அநேக சம்பவங்களையும் சித்திரிக்க வேண்டியிருப்பதால் ஒரு நாவலுக்கு அகன்ற சித்திரக்கிழி வேண்டும். ஒரு நிகழ்ச்சிதான் சிறு கதைக்குள்ள வட்டம். அவ்வட்டத்திற்குள் எவ்வளவு அலங்காரம் செய்யலாமோ அவ்வளவு அலங்காரந்தான் செய்யலாம். ஒரு நாவலில் கூட்டலாம். கழிக்கலாம்; ஆனால் கதா பாவம் கெட்டுப் போகிறதில்லை. ஒரு சிறு கதையில் ஒரு பதத்தை எடுத்தாலும் கதை பழுதுபட்டுப் போய்விடும்.
நாடகத்தைப் போலவே சிறு கதையிலும் ஒவ்வொரு பதத்திற்கும் ஒரு பிரயோஜனம் இருக்க வேண்டும். வார்த்தைகளில் சிக்கனம் வேண்டும். வர்ணனைக்காகவே வர்ணனையும், ஹாஸ்யத்திற்காகவே ஹாஸ்யமும் சிறு கதையில் இடம்பெற முடியாது. ஹாஸ்யமான விஷயம் கதைப் போக்கின் ரஸத்தை அதிகப்படுத்துகிறதா என்று பார்க்க வேண்டும். இல்லாவிட்டால் அதை அடியோடு தள்ளிவிட வேண்டும். விகடத்திலேயே பயிற்சி செய்கிற உள்ளத்தை உடையவருக்கு அசந்தர்ப்பமான இடங்களில் ஹாஸ்யம் வெடித்துவிடும். வீணை போல் ரஸமாய் ஒலித்துக்கொண்டிருக்கிற கதைப் போக்கின் நடுவில் ஹாஸ்யப் பேச்சு வந்தால், தீஞ்சுவை அமிர்த தாரையைப் பருகி வெறிகொள்ளும் ரஸிகர் செவியில் கோரமான கொம்பு ஊதி முழக்குவது போல ஆகும்.
நம்முடைய நேர்க்கமென்ன, நாம் எந்தச் சுருதியிலே கதையின் மூர்ச்சனையைக் கூட்டியிருக்கிறோம் என்ற விஷயத்தைத் தீர்மானம் செய்துகொண்டு அதற்கு அனுகுணமான ஸ்வரங்களைத் தயாரிக்க வேண்டும். ஒரு ஸ்வரம் அதிகமாய்ப் போனால் வேறு ராகத்தின் இயல்பு வந்துவிடும். ஆரபி தேவகாந்தாரத்தில் கரைந்துவிடுகிறது. மத்யமாவதி சுத்த சாவேரியாக மாறிவிடுகிறது. ராகத்தைப் போலவே சிறுகதை விஷயத்திலும் சர்வ ஜாக்கிரதையாகப் பழக வேண்டும். சிறு கதையில் ஒரு ரஸந்தான் நரம்பு போல ஊடுருவி ஓடவேண்டும். கதையைப் படித்து முடித்துவிட்டால் ஒரு பாவந்தான் மனத்தில் நிற்கவேண்டும். கதை ஓர் ஒருமை எண்ணத்திலோ, நிகழ்ச்சியிலோ, நோக்கத்திலோ அல்லது சூழ்நிலையிலோ[1] இருக்கவேண்டும். அநேக வருஷங்களை உள்ளடக்கி வைத்துக்கொள்ளலாம் ஒரு கதை. ஆனால் அநேக வருஷ சம்பவங்கள் ஒரு ரஸத்தையே தொட்டுக்கொண்டு போகவேண்டும். உதாரணமாக, மாபஸான் எழுதிய 'லா பரூரே' (Maupassant's 'La Parure') என்ற கதையை எடுத்துக்கொள்வோம். அது வெகுநாள் நீண்ட சோக நாடகத்தைச் சித்திரிக்கிற ஒரு கதை. ஆனால் அதனுடைய ஒருமை அணுவளவும் மாறவில்லை.
கதை முடிவில் எழும் நாதத்திற்குக் கதை முழுவதுமே எதிரொலி கொடுக்கவேண்டும். "எனக்கு விடுமுறை நாட்கள் வந்துவிட்டன" என்று
- ↑ சூழ்நிலை: சுற்றுச்சார்பு ; Atmosphere
புதுமைப்பித்தன் கதைகள்
785
