岔莎
பொன்னகப் பொதுவாழ்வைப் பொலிவுபடுத்தியவர்: தன்னகத்தே கொண்டிருக்கிருர், தன்னுலாக்கப்பட்ட எழிற் கொள்கைகளை.
அறிஞர் அண்ணுவின் தம்பிகளிடையே சென்று உனது. அண்ணன் ஒரு மாயை என்று அறைந்து பார்.
அறிவுவாதத்தில் அடியற்ற மரம் போல நீ வீழ்கிருயா இல்லையா என்று பார்; என்றது அந்த ஊதாமலர்.
ஊரறிய உரைத்த ஊதா மலரின் தத்துவச் சிந்தனைகளை துரர இருந்த மற்ருெரு மலர் உற்றுக் கேட்டது.
செந்தூர மலர்தான் அது. விடுமா அவனை ? என்னே தம்பி’ என்று பேசிடத் துவங்கியது.
ஊதா மலரைக் கண்டு செந்தூர மலர் விலா நோகச் சிரித்தது:
என்னே த ம் பி உலகே மாயம்! ஊதாவின் உரை கேட்டே இவ்வாறு ஒடிந்து விட்டாயே!
நான் நவிலவிருக்கின்றவற்றைக் கேட்டால் என்னவாய், என்று நயமுடன் இடித்துரைத்தது!
{} t; 锐 Q3 ఢ ఢt
செந்துணர மலர்!
சிரித்துக் கொண்டே செந்தூர ம ல ர் தன் சிந்தனை வளையத்தைச் சுழல விட்டது!
முத்துக்கடல் தொட்டு மிளிரும் தொடு வானம்! அதில் செக்கச்செவேலென்ற செந்தூர வடிவம்! அப்போது திக்கை வெளுப்பாக்கத் தோன்றுகின்றத் கதிரனைக் காணும்போது, அவ்வடிவத்தால் ஊற்றி மெழுகி. யிருக்கும் என் பெயர் தான் செந்துார வண்ணம்.
