இராஜன் சிறுவர்க்குரிய கதைகள்/கொள்வதை விடக் கொடுப்பதே நன்று

by டாக்டர். மா. இராசமாணிக்கனார்

15. கொள்வதை விடக் கொடுப்பதே நன்று.

ஓர் ஊரில் பணக்காரன் ஒருவன் இருந்தான். அவனுக்கு ஒரு மகன் இருந்தான். அவன் பெயர் கோவிந்தன் என்பது. அவனுடன் எந்நேரமும் இருந்து, அவனுக்குக் கல்வி கற்பிக்கத் தக்க ஓர் ஆசிரியர் வேண்டுமென்று கனவான் விரும்பினான். அதற்கு ஏற்றவாறு, ஓர் உபாத்தியாயர் கிடைத்தார். அவர் மிகவும் நற்குணம் வாய்ந்தவர்.

ஒரு நாள் உபாத்தியாயரும், மாணவனும் வெளியே உலவச் சென்றனர். அவர்கள் வயல்களை அடைந்தார்கள். ஒரு வயலுக்கு அருகில், பழைய செருப்புகள் கிடந்தன. அவற்றை ஆசிரியரும், மாணவனும் கண்டனர். அவை அந்த வயலில் உள்ள கூலியாளுடையவை என்று அவர் நினைத்தனர்.

மாணவன் ஆசிரியரை நோக்கி, ‘ஐயா, நாம் ஒரு வேடிக்கை செய்யலாம்?’ என்றான்.

உபாத்தியாயர், ‘என்ன வேடிக்கை?’ என்று வினவினார்.

கோவிந்தன், ‘ஐயா, நாம் இந்தச் செருப்புகளை எடுத்துப் போய் விடலாம். நாம் இருவரும் அதோ உள்ள புதரண்டை ஒளிந்து கொள்வோம். வேலையாள் வந்து செருப்பைக் காணாமல், என்ன செய்கிறான் என்று பார்ப்போம்,’ என்றான்.

ஆசிரியர், ‘கோவிந்தா, நாம் அவ்வாறு செய்யலாகாது; அவன் மனம் வருந்தும்படி செய்வது தகாது. யான் கூறும் விதம் செய்; நீ செல்வந்தரின் ஏக புத்திரன். நீ இந்தச் செருப்புகளை எடுத்துச் சென்று வேடிக்கை பார்ப்பதை விட, இவற்றில் இரண்டு ரூபாய்களை வைத்து விடு. அக்கூலியாள் என்ன செய்கிறான் என்று பார்ப்போம்,’ என்று கூறினர்.

கோவிந்தன் ஆசிரியர் சொன்னவாறே, இரண்டு ரூபாய்களைச் செருப்பில் வைத்தான. இருவரும் புதர் மறைவில் ஒளிந்து கொண்டனர்.

செருப்பிற்கு உரியவன், தன் வேலைகளை முடித்து விட்டு வந்தான்; வழக்கம் போலத் தன் செருப்பில் காலை விட்டான். காலில் ஏதோ ஒன்று உறுத்துவது போலத் தோன்றியது. அவன செருப்பைக் கழற்றிப் பார்த்தான். அதில் ரூபாய் இருக்கக் கண்டான்; உடனே அவன் ஆச்சரியம் கொண்டான்; மற்றொரு காலில் உள்ள செருப்பையும் கழற்றினான்; அதிலும் ஒரு ரூபாய் இருக்கக் கண்டான்; பேரானந்தம் கொண்டான்; ரூபாய்களை வைத்தவர் யார் என்று எண்ணிச் சுற்றிலும் பார்த்தான். ஒருவரும் காணப்படவில்லை; உடனே, முழங்காற்படியிட்டுக் கடவுளைத் தொழுதான்; பின்னர், தன் வீட்டை நோக்கிச் சென்றான்.

கோவிந்தன் குடியானவன் செய்ததைக் கண்டு மகிழ்ந்தான். ஆசிரியர், ‘கோவிந்தா, கொள்வதை விடக் கொடுப்பதே நன்று, என்பதை உணர்ந்தாயா?’ என்றார்.

கேள்விகள்:

1. கோவிந்தன் செருப்புகளைக் கண்டு, உபாத்தியாயரிடம் கூறியது என்ன?

2. உபாத்தியாயர் ஏன் கோவிந்தனது வேடிக்கைக்கு ஒத்துக் கொள்ளவில்லை?

3. உபாத்தியாயர் கூறிய விதம் யாது?

4. ரூபாயிருந்த செருப்புக்கு உரியவன் செய்தது என்ன?

5. ‘கொள்வதை விடக் கொடுப்பதே நன்று’ என்னும் நீதியை விளக்கும் கதையைச் சுருக்கி எழுது.