நற்றிணை 1/002
2. இடியினும் கொடியதாகும்?
- பாடியவர் : பெரும்பதுமனார்.
- திணை : பாலை.
- துறை : உடன்போகா நின்றாரை இடைச்சுரத்துக் கண்டார் சொல்லியது.
[(து–வி.) தலைவனும் தலைவியுமாகச் சுரத்திடையே தனித்துச் செல்கின்றனர். அவர்களைச் சில வழிப்போக்கர்கள் இடைவழியிற் காணுகின்றனர். அவர்களது உள்ளம் பெரிதும் கவலைகொள்ளுகின்றது. அவர்களுள் ஒருவர். தம்முடன் வந்த பிறர்க்கு இவ்வாறு இரங்கிக் கூறுகின்றனர்.]
அழுந்துபட வீழ்ந்த பெருந்தண் குன்றத்து.
ஒலிவல் ஈந்தின் உலவை யங்காட்டு,
ஆறுசெல் மாக்கள் சென்னி எறிந்த
செம்மறுத் தலைய, நெய்த்தோர் வாய,
வல்லியப் பெருந்தலைக் குருளை, மாலை,
5
மானோக்கு இண்டிவர் ஈங்கைய, சுரனே;
வையெயிற்று ஐயள் மடந்தை முன்னுற்று
எல்லிடை நீங்கும் இளையோன் உள்ளம்,
காலொடு பட்ட மாரி
மால்வரை மிளிர்க்கும் உருமினும் கொடிதே!
10
ஆழ்ந்துபடக் கிடந்ததும், பெரிய குளிர்ச்சியைக்கொண்டிருந்ததுமான
இக்குன்றினிடத்தேயுள்ளதும், தழைத்த வலிய ஈந்து மரங்களையுடையதும், காற்றுச் சுழன்று வீசுவதுமான தன்மையது காடு. இக்காட்டினிடத்தே நெறிக்கொண்டு செல்லும் மாக்களது தலையை மோதியதனாலே, குருதிக்கறை படிந்து சிவந்த மாறுபட்ட தலையை உடையனவும், வாயினை இரத்தம் பூசிய உடையவுமாக விளங்குவன புலிக்குட்டிகள். பெருத்த தலையையுடைய அப்புலிக்குட்டிகள், மாலைப்பொழுதிலே, தமக்கு உணவாக மான்களை எதிர்நோக்கியபடியே புதர்களிற் பதுங்கியிருக்கும். அத்தகைய இண்டங்கொடிகள் படர்ந்தேறிய ஈங்கைப் புதர்களைக் கொண்டதும் இச்சுரத்தின் நிலைமையாகும். இதனிடத்தே, கூர்மையான பற்களையுடைய மெல்லியலாளான தன் காதலியைத் தன்முன்னே செல்லவிடுத்துத் தானும் அவள் பின்னாக இராப் பொழுதிலேயும் செல்ல நினைக்கிறானே இந்த இளைஞன்! இப்படிச் செல்லா நிற்கின்ற இளைஞனது உள்ளமானது, காற்றோடு கலந்த பெருமழை பெய்கின்ற காலத்திலே, பெரிய துறுகற்களைப் பெயர்த்துத் தள்ளும் வலிய இடியேற்றினும் காட்டிற் கொடுமையுடையதாகும்!கருத்து : ‘அக் காதலர்கள், இரவுப்பொழுதில் காவலான ஓரிடத்தே தங்கிச் செல்பவராயினால் நன்று' என்பதாம்.
சொற்பொருள் : அழுந்துபட – ஆழ்ந்துபட, ஒலித்தல் – தழைத்தல். உலவை – சுழல் காற்று. 'மாக்கள்' என்றது வழிப்போக்கரை. நெய்த்தோர் – இரத்தம். வல்லியம் – புலி. ஈங்கை – ஒருவகை முட்செடி; அதன்பால் இண்டும் படர்ந்தேறப் புதர்களாக விளங்கும் என்க; இதனை இக்காலத்தார் முட்சங்கு என்பர். வை – கூர்மை. ஐயள் – மெல்லியள். மிலிர்க்கும் – பெயர்த்துத் தள்ளும்.
விளக்கம் : 'பகற்போதிலேயே வழிச்செல்வாரது தலையை எறிந்து, அதனாற் குருதிக்கறை படிந்த வாயோடு விளங்கிய புலிக்குட்டிகள், மீண்டும் மாலையில் தமக்கிரையாக மான்களைக் கொன்று தின்னுதற்கு நினைந்து, அவற்றது வரவை எதிர்நோக்கிப் புதரிடையே பதுங்கியிருக்கும் சுரன்' எனச் சுரத்தின் கொடுந்தன்மையைக் கூறினார். 'அத்தகைய சுரநெறியிடத்தே, மெல்லியலாளோடு இரவின் கண் செல்லத் துணிதல் பெரிதும் கொடுமையானது' என்று நினைந்து இரங்குவார். அதனைப் 'பெருமழைக் காலத்தே அதிரும் இடியினுங் காட்டிற் கொடிது' என்கின்றனர். இதனால், பொழுது விடிவதற்கு முன்பாகத் தன்னூர்க்குச் சென்றுவிடல் வேண்டுமென்று துணிந்த அவனது துணிவையும், அவனது ஆண்மையையும் வியந்தனருமாம். ஆனால், அவளைக் குறித்து இரங்கி வருந்தினரும் ஆம்.