பக்கம்:அண்ணாவின் நாடகங்கள்.pdf/195

 

காட்சி 7

இடம்:—சுந்தரம் பிள்ளையின் வீடு.
இருப்போர்:—மணி, ஆனந்தன்.

[மணியும் ஆனந்தனும் வருகிறார்கள். தந்தை மரக்கிளையில் பிணமாகத் தொங்குவதைக் காண்கிறான் ஆனந்தன்.]

ஆனந்: அப்பா, அய்யோ அப்பா, அப்பா அய்யோ மணி என் கதியைப் பார்த்தாயா? வாயைத் திறந்து ஒரு வார்த்தை பேச மாட்டியா? அப்பா ஒரு தரம் ஆனந்தா வாடா, மகனே வாடா என்று அழைக்கமாட்டியா? அப்பா நீ ஏன் தூக்குப் போட்டு சாகவேண்டும்? நான் எதுக்கும் உதவாதவன். அவன் முகத்திலே முழிக்கக் கூடாதென்று நினைத்தாயா? அப்பா நாலு வீடு பிச்சை எடுத்தாகிலும் உன்னைக் காப்பாற்ற மாட்டேனா. கடவுளே சண்டாளத் தெய்வமே உனக்கு கண்ணில்லையா? எனக்கிருந்த ஒரே ஆஸ்தி, ஒரே துணை, ஆதாரம் அவரை இக்கதிக்கு ஆளாக்கி விட்டாயே?

[சுந்தரம் பிள்ளை மடியிலிருந்த லெட்டரை எடுத்து படித்துப் பார்த்துவிட்டு ஆனந்தனிடம் கொடுக்கிறான் மணி. அதை வாங்கி பார்க்கிறான் ஆனந்தன்.]

ஆனந்: யாரையா இங்கு வேதாசல முதலியார்?

மணி: அவர்தான் இப்பொழுது இந்த ஊருக்கே முதலாளி.

பக்கத்திலிருந்தவர்: அவனா ரொம்ப நல்லவராச்சுங்களே.

ஆனந்: அவனா நல்லவன்? என் குடும்பத்தைக் கெடுத்தவன். என் தந்தையை சாகடித்தவன். அவனா நல்லவர்? அய்யா, இவர் ஏன் பிணமானார் தெரியுமா? வேதாசலத்தினுடைய பணத்தாசையினால்தான். கடன் கொடுத்தாராம், கஷ்டப்படுத்தினாராம், வீடு வாசல்களை ஏலத்தில் எடுத்தாராம். பத்தாக் குறைக்கு வாங்கின கடனுக்காக ஏசினாராம். மானத்துக்குப் பயந்து மரக் கிளையில் பிணமானார், அடப்பாவி ஒரு வயோதிகன் பிணம் வழியில் கிடந்தாலும் சரி, உன் பெட்டியில் பணம் குவிந்தால் போதுமென்று தானே இருந்தாய். அடா! பாதகா! இந்தப் பாவம் உன்னை சும்மா விடுமா? நீ நல்லா யிருப்பாயா? உன் குடும்பம் நல்லா யிருக்குமா? உன் பிள்ளை குட்டிகள் நல்லா இருப்பார்களா?

192