懿 ge எக் கூட அவனுக்காக அத்தனை விசனப்பட்டு. அன் ாம் சடங்கானதும் உலுப்பைச் சேலை எடுத்து வைச்சு கண்ணு அத்துக்குப் பொண்ணு பேசுறதுக்கு குன்னக்குடிக்குக் காவடி ாக்காத குறையா எம்புட்டோ பாடுபட்டும், அந்தத் ாக்கலுக்கு ஒத்தை வரியிலேயே நறுக்குத் தறிச்ச கனக் லே அந்தப் பேச்சு நடக்காது மாணிக்கம்; எங்க அன்னம் tங்க வீரமணிக்குன்னு பொறந்தது; எப்பவோ, நாங்க கைய |ச்சுச் சத்தியம் பரிமாறிக்கிட்ட விசயம் இது!’ என்று துண்டு bறித்துச் சொல்லியுங்கூட, அந்தப் போகுடி மாணிக்கத்துக்கு சொரணை, ரோசம் எதுவும் அத்துப்போயிடுச்சே! .. ச! ...' எண்ணங்களின் சுமை, அவனது மனச் சுமைக்கு மேலே திக் கொண்டது. வெளியில் வீசிய வேணன் காற்று அவன் நெஞ்சிலும் நினை ஆம் வீசியது. , பொன் டொடிகளைத் துாவினுற்போன்று, வெய்யில் மின்னி i சிகரெட்டைப் பற்ற வைத்து, புகையை வெறிமுள இழுத்து முத்து வெளியே செலுத்திக் கொண்டிருந்தான், வீரமணி. பேசாமல் அக்கரைச் சீமையிலே, ஜாலியாய் இருந்திருக்க 'ம்னுகூடத் தோணுது என்னமோ, மனசுக்கு இந்த ஊர் ப்ேபட்டே வரலே! ...” என்று அல்லற்பட்டான், அவன். இந் நினவின் சபலம் உருக்காட்டிய மாத்திரத்தில் அவ க்கே ஓர் ஆசை மூண்டது. விரைவுகூட்டி உள்ளே சென்று 'ட்டியைத்திறந்து, அந்தப் புகைப்படத்தை எடுத்தான். சின் பூர்ச் சிங்கா ஒருத்தியின் அலங்கார் உருவத்தை வைத்த வாங்காமல், தொடுத்த மனம் எடுக்காமல் பார்த்தான்; tத்துக்கொண்டேயிருந்தான் என் பேரிலே அந்தக் குட்டிக் தோன் எம்புட்டுக் கொள்ளை நேசம் என் மனசைக் கொள்கள் tಣ சிங்காரியாக்சே அவள்! . இனிய தினவின் ஊடுருவலில் புதியதொரு கவலையும் ன் ஆட்கொண்டது. என்ைேட விளையாட்டு எங்க அன்
