76
அன்பு மாலை
சேம மாகிய மெய்ப்பொருள் தன்னையே
சிந்தைவைத் துயர்யோகி
ராம்சு ரத்குமார் அடியினை பணிபவர்
இருநிலத் துயர்ந் தோரே.
(14-12-79 அன்று பாடியவை)
முடிவளர்ப்பார்,தாடியினைமுற்றுமேவளர்ப்பார்;
முடிமழித்தே மொட்டையுடைத் தலையுடனே இருப்பார்;
செடிவளர்த்தல் போல்கேசம் படர்தரவே காண்பார்;
சிலகாலம் கண்மூடி யோகியென இருப்பார்;
குடிவளர்த்த உடலிதனைக் கோணலா யாக்கிக்
கூடுவார் அதிசயிக்க வித்தைகாண் பிப்பார்;
மடிவளர்க்கும் பிறவியற வழியறியார் போலே
வாழ்கிலான், பெருஞானி ராமசுரத் குமாரே.
மழித்தே - களைந்து.
யாவர்க்கும் இன்சொல்லே பேசுகின்றான்; சேய்போல்
இடியிடிஎன் றேசிரிப்பான்; நான்பாவி என்பான்;
வேர்களில் நான் இழிந்தோன் எனப்பணிவு பேசிச்
சேர்வாருக் கடக்கமெனும் பெருங்குணத்தைக்காட்டித்
தேவர்க்கும் தேவனிவன் எனஅறிந்தோர் உணரும்
செம்மலிவன், ராமசுரத் குமார்என்னும் நாமம்
ஏவர்க்கும். சொலக்கொண்டான்; பெருமையெதும்கொள்ளான்; ::இவன்மாட்டே ஞானஒளி வீசுகின்ற தம்மா!
காலத்தை நாம்கொல்லா விட்டால்அக் காலம்
கடிதினிலே கொன்றுவிடும்; ஆதலினால் இந்த
ஞாலத்தில் பிறவியினில் தெய்வநலம் பேசி
நாள்நாளும் கழிப்போமேல் அக்காலம் நமக்குச்
