30
அபிராமி அந்தாதி
சென்றே விழினும் கரையேற்
றுகைநின் திருவுளமே
ஒன்றே பலஉரு வேஅரு
வேஎன் உமையவளே.
(உரை) ஓருருவாக உள்ளாய், பல உருவங்களை உடையாய், உருவமற்ற அருவே, எனக்குத் தாயாகிய உமா தேவியே, முன் ஒரு நாள் என்னைத் தடுத்தாட்கொண் டருளினை; அங்ஙனம் ஆட்கொண்டதை அல்ல என்று மறுத்தல் உனக்கு நியாயமா? இனிமேல் அடியேன் என்ன குற்றம் செய்தாலும், கடலுக்கு நடுவே சென்று விழுந்தாலும், என் குற்றத்தை மறந்து கரையேற்றிப் பாதுகாத்தல் நின் திருவுளப்பாங்குக்கு ஏற்றதாகும்.
அன்று : நெஞ்சறி சுட்டு. அல்ல: இல்லையென்னும் பொருளில் வந்தது. கடலென்றதும் கரையேற்றுகை என்பதும் உருவகக் குறிப்பால் பாசக்கடலையும் முத்திக் கரையையும் புலப்படுத்தின. திருவுளமே: ஏகாரம், தேற்றம். ஒன்றே பலவுருவே! “ஒன்றா யரும்பிப் பலவாய் விரிந்து (56) என்பர் பின். பலவுரு: 'பஹுரூபா', (லலிதா, 824); "வெகுரூபிசுக நித்தியகல்யாணி", "வெகு சொரூபி" (திருப்புகழ்), அருவே: 'நிராகாரா' (லலிதா. 137). 30
உமையும் உமையொரு பாகனும்
ஏக உருவில்வந்திங்
கெமையும் தமக்கன்பு செய்யவைத்
தார்இனி எண்ணுதற்குச்
சமயங் களும் இல்லை ஈன்றெடுப்
பாள்ஒரு தாயும்இல்லை
அமையும் அமையுறு தோளியர்
மேல்வைத்த ஆசையுமே.
