பக்கம்:அரசாண்ட ஆண்டி.pdf/13

13

அவர்களின் நகைமுகம் காண நவநிதியும் தரச் சித்தமாக உள்ள பிரபுக்களும் கலையை வளர்க்கும் கூடம். கோபம் என்றால், பற்களை நறநறவெனக் கடித்துக்காட்டினால், பட்டிக்காட்டான் என்று கூறிக் கேலி செய்வர். புருவத்தை நெறிப்பது, அதேபோது, புன்சிரிப்பை இழந்திடாமல் இருப்பது-அது பாரிஸ் போற்றும் கலை. போ! போ! ஆண்டுபல பயிற்சி பெற்றபின், வா, பார்ப்போம்'"

"சிறு பாகமும் ஏற்று நடிக்கத் தயார்..."

"நீ தயாரப்பா, நீ தயார்; ஆனால், நான்? என் கலா ரசிகர்கள்? சிறு பாகம் எனினும், இங்கு, என் அரங்கில், நடிப்பிலே நேர்த்தியான திறமை உள்ளவருக்கே அளிக்கப்படும். விவாதம் கூடாது, என்னிடம்! சென்று வா"

வேலை தேடிவந்த ஆர்வமுள்ள நடிகனை, நாடகக்கலை வியாபாரி விரட்டிவிட்டு, உயர்ரகப் பானத்தைப் பருகிக்கொண்டிருந்தான்; உள்ளே நுழைந்தார், ஓர் முதியவர்.

"வருக, அமருக! ஊர் பேர் விவரம் கூறுக" என்றான் கலைவாணிபன்--முதியவர் நகைத்தார்--கூர்ந்து நோக்கினான் கலைக்கூடக் கள்ளன் கண்டுகொண்டான் அவர் யார் என்பதை, குழைந்தான்; நெளிந்தான்; கரம் கூப்பினான். பெரியவர், அவனை அமரச் சொல்லிவிட்டு, அருகே ஓர் ஆசனத்திலமர்ந்து, "அச்சம் கண்களில் தெரியவேண்டும், ஆனால் ஒரு கணம்தான்-அடுத்த கணமோ பாசத்தைப் பொழியவேண்டும்; சிங்காரம் சிறப்புற இருக்கவேண்டும். எனினும் செருக்குத் தெரிதல் கூடாது; வழுக்கி விழுபவளாகத் தெரியக்கூடாது, எனினும் காதலை ரசிக்கவே தெரியாத கற்சிலைபோன்றும் இருந்துவிடக்கூடாது; பேச்சிலே 'லலிதம்' இருக்கவேண்டும், ஆள்மயக்கி என்று தெரிந்து விடக்கூடாது; மன்னர்களை மகிழ்விக்க இயலும் என்ற முறையில் உபசாரம் செய்யு ஆற்றலிருக்கவேண்டும், ஆனால், இப்படிப்பட்ட வாய்ப்புக் கிட்டிவிட்டதே, என் பாக்கியமே பாக்கியம் என்று களிப்புடன் குளறிடுதல் கூடாது; மணிமண்டபத்திலே, சிற்பி சமைத்த ஓவியம் உயிர்பெற்று எழுந்து வந்து, தன்னைக்