சி. என். அண்ணாதுரை
15
விட்டது. திருமண வீட்டு அழைப்புபோல, சென்னைத் தாய்மார்கள், தெருத்தெருவுக்கும் சென்று, செந்தமிழைக் காப்பதற்குச் சேனை ஒன்று தேவை!' என்று சிந்து பாடினர். பெரியார் பெரும்படை உருவெடுத்தது.
டாக்டர் தருமாம்பாளம்மையார், மலர்முகத்தம்மையார், பண்டிதை நாராயணியம்மையார், மூவலூர் இராமாமிருதத்தம்மையார், கிளம்பினர்--பவனி வந்தனர், செந்தமிழ்நாட்டில். இவைகள் எல்லாம், கனவில் கண்ட காட்சிகளோ என்று எண்ணிட வேண்டிய விதமாக, ஆண்டு சில சென்று விட்டன. அறப்போர் நடாத்தியதால் கிடைந்த ஆர்வம், அடியோடு மறைந்து போய்விட்டால் என்ன செய்வது என்ற அச்சம்போலும், அன்பர் அவினாசியாருக்கு ஆகவேதான்--அறப்போருக்கு அழைக்கிறார். இந்தி இஷ்ட பாடந்தான் தமிழகத்தில் என்றார்--அவர்மீது சிலர் சீறினர்-- உடனே அமைச்சர் மாறினார்---இங்கும் இந்தி கட்டாய பாடந்தான் என்று கூறுகிறார்--தமிழரைத் அச்சரென்றெண்ணி, வலிய வம்புக்கு நிற்கிறார். அறப்போர் நடாத்தும்படி அழைக்கும் அவினாசியாருக்கு, அந்த நாள் நிகழ்த்சிகள் அவ்வளவாகத் தெரியாது. ஆச்சாரியார் அறிவார் அனைத்தும்--ஆனால் அவருக்கோ நேரம் இராது, அவனாசியாரிடம் பேச--சீனத் தூதருடன் சிற்றுண்டியும், நேபாளத் தூதருடன் விருந்தும், திபேத்திய கன்னியரின் திரு நடனமும், நிஜாம் தூதருக்குப் பேட்டியும் தரவே, அவருக்கு நேரம் போதாது--நினைப்பிலே திடீர் நடுக்கம் கொள்ளும். அவினாசியாரிடம், பழங்கதை பேச நேரம் எப்படிக் கிடைக்கும்!
விஷயம் தெரியாததாலும், நிலைமை புரியாததாலும்,
