ஆபுத்தி சன். 43 மறுபுகவின்கிப்பாண்டி யாது.இசசஜதானி பதியை அடைந்து, ஆங்குள்ள சிந்தாதேவி கோயிலாகிய கலேகியமக்கின் எதிரேயுள்ள கயை (பொதுகிலேயம்) அடைந்து, அனேயே 蕊蕊 டமாகக்கொண்டு, கையிற் பிச்சைப்பாத்திர மேத்தி, டோஅம் சென்று சென்று, வாங்கிவந்த உணவை, அவ்வம்பலத்தில் அமர்த்து வ! அந்தகர்களே! ു-ബ്ങl.ുംதிகளே!நோயாளிகளே யாவரும்வம்மின், வம்மின்", என் இாக்கத்துடன் கூவி அழைத்து, அவர்களே அன்புடன் முன்பித்து, எஞ்சிய மிச்சத்தையே தாலுண்டு, பிச்சைப் பாத்திரத்ைதத் தலையனேயாக வைத்துக்கொண்டு, இசவில் அவ்வம்.பலத்திலேயே கண்படைகொண்டு காலங் கழித்து வந்தான். வனம் அவன் காலங்கழித்து வருகாளிலே ప్రాశ్రి இங்குகொண்டிருக்கும் கள்ளிரவில் சிலர்வத்து, ஆபுத்திானிடம் *ளங்களேப் பசிப்பிணி வருக்துகின்றது” என்று வருகிக்கூறினர்கள்: எற்றாண் அல்லது வேற்றாண் இல்லோ இ --- ஆபுத்திரன், அவரது பசியாற்றும் ஆற்றல் இல்லாகவண் மிகவருத்தமுற்ருன். அவ்வமையத்தில் கலை கியமத்தில் கோவில் கொண்டிருக்கும் சிக்காகேவி எழுங் கருவி வந்து எட வருக்காதே; இதனக் கொள்வாயாக و ... o காடெல்லாம் மழைவளங்குன்றி வற்கடம் உற்றுலும் இல் રુ? வறுமையை அடையாது. கொடுக்கக் கொடுக் உ ைஅ வளர்க்குகொண்டே வரும்” என்று சொல்லித் தன்கையி அள்ள அசுயபாத்திரம் ஒன்றை அவன் கையிற் கொடுக்
