36 இலக்கிய ஏந்தல்கள் ஒப்பரிய காதலுணர்வு வயதால் முதுமையால் வாடுவ தில்லை என்று பேசப்பட்ட இலக்கிய மரபு, மறுமலர்ச்சிக் காலத்தே பாவேந்தர் பாடலில் தனிவகையான சிறப்பாக மலர்ச்சி பெற்றுள்ளது. குடும்பவிளக்கில் முதியோர் காதல்’ என்னும் பகுதியே மரபும் புரட்சியுமாகும். அப் பாடல் வருமாறு : o புதுமலர் அல்ல; காய்ந்த புற்கட்டே அவள்உ டம்பு சதிராடும் கடையாள் அல்லள்: தள்ளாடி விழும்மு தாட்டி: மதியல்ல முகம் அவட்கு, வறள்கிலம்; குழிகள் கண்கள்! எதுஎனக் கின்பம் கல்கும்? இருக்கின்றாள் என்ப தொன்றே காதற் கவிதைகளை இசைப்பாடல் வழியே கேட்கும் இக் காலத்தே, 暉 காதல் என்பது தேன்கூடு-அதைக் கட்டுவ தென்றால் பெரும்பாடு என்று இசைக்கக் கேட்கின்றோம். கபிலரின் நற்றிணைப் பாடலில், - தாமரைத் தண்தாது ஊதி மீமிசைச் சாந்தின் தொடுத்த தீந்தேன் போல = - (நற்றினை : 1) எனவரும் கருத்தே மிளிரக் காண்கிறோம். காதலைப் போற்றும் வளமார்ந்த சொற்களில் பட்டுக்கோட்டையார்,
