18
―
இளங்குமரனார் தமிழ்வளம் 15
இப்படியே சுட்டால் ஒளிமிகுவதும் ஒன்றுண்மை அனை வரும் அறிந்ததே. அது தங்கம்; சுடச்சுட அதற்கு ஒளிமிகும். அதனால் திருவள்ளுவர். “சுடச்சுடரும் பொன் போல் ஒளிவிடும் துன்பம் சுடச்சுட நோற்கிற்பவர்க்கு” என்றார்.
பொன் சுடச்சுட ஒளிவிடும்; மாந்தர் துன்பம் சுடச்சுட ஒளிவிடுவர் என்பதாம்.
சுட்டு உருக நிற்கும் பொன்னைப் பார்த்தால், அதன் பொலிவு, புலப்படும். பொன்னில் சிறந்த பொன் - ஆணிப் பொன். கலப்பற்ற தூய பொன் - ஆணிப் பொன். கலப்பற்ற தூய பொன் என்பதற்குச் சான்றாக உரையாணியிட்ட பொன்னே ஆணிப் பொன். ஓட விட்ட பொன் என்பதும் வழக்கு. ஓடவிடுதல் என்பது நீராக உருகி ஓடவிடல் என்பது. அஃதொன்றே இறுதியில் தங்கும். எஞ்சியவை ஆவியாய் அழிந்துபோம்; ஆதலால் அதனைத் ‘தங்கம்' என்றனர் என்பர்.
வ
மாலைப் பொழுதில் கதிரோன் காட்சியைக் காணுகிறார் பாவேந்தர்,
66
தங்கத்தை உருக்கிவிட்ட வானோடை தன்னிலே ஓர் செங்கதிர் மாணிக்கத்துச் செழும்பழம் முழுகும் மாலை என்கிறார்.
“தங்கத் தகடு நகர்வதுபோல் - கதிர்.
தானே நகர்வது பார்!”
என்றும்.
“தங்கத்தைக் காய்ச்சி உருக்கிடவே - அங்கே
தனிப்பெரும் கொல்லரும் உள்ளனரோ
எங்கேயும் பார்த்து மகிழ்ந்ததுண்டோ-இந்த
ஏரியைப் போலொரு தங்கவேரி"
என்றும் பாடல்கள் கிளர்ந்தன.
மறையும் கதிரோனைப் பெரும்பாவலர் பாரதியார்.
“பார்; சுடர்ப்பரிதியைச் சூழவே படர் முகில்
எத்தனை தீப்பட் டெரிவன! ஓகோ என்னடி வடிவம்! எத்தனை கலவை! தீயின் குழம்புகள்! செம்பொன் காய்ச்சி
