கழக அமைச்சர் திருவரங்கர் வரலாறு
119
வேளை அதனையும் தடுக்க ஏவுகின்றது” என்று வருந்தினார். உணர்வாளராய்ப் பிறப்பதில் எத்தனை எத்தனை அல்லர்கள் வாழ்வில்?
அம்பிகையாரின் இறுதிக்கால வாழ்வைப் படம் பிடித்துக் காட்டுகிறார் மறை. திருநாவுக்கரசர் :
66
அரங்கனாருக்குப்பின் அம்மையார் வாழ்வு ஒருவாறு அமைதியாக நடந்துகொண்டிருந்தது. 8-10-45இல் சுப்பையா பிள்ளை பாளையங்கோட்டையில் இருந்து (சென்னைக்குச்) சென்றார். 10-10-45 இல் அம்மையார் காய்ச்சல் என்று படுத்தார். காய்ச்சல் ஒரு கிழமையாகியும் தணியவில்லை. வெம்மையளவு 104 ° வரையில் உயர்ந்தது. 102 °-க்குக் குறையவில்லை. இஃதறிந்து வருந்திப் பரபரப்புடன் சுப்பையாபிள்ளை 20-10-45 இல் பாளை மீண்டார். அறிவும் உலகியல் உணர்வும் வயதும் நிறைந்த டாக்டர். திரு சோமசுந்தரம்பிள்ளை அவர்கள் அம்மையாரைத் தம் அருமை மகளென அன்புடன் விழிப்பாய் உன்னிப் பார்த்தார். தக்க மருந்துகள் கொடுக்கப்பட்டன. காய்ச்சல் தணியவில்லை. அம்மையார் நம்பிக்கை இழந்தார்.
L
ள
‘என் தம்பி மறை. திருநாவுக்கரசுக்கும் அவன் மனைவிக்கும் வருமாறு தந்தி கொடுங்கள்' என்றார். சுப்பையாபிள்ளை அனலிற் பட்ட புழுவெனத் துடித்தார். 24-10-45 இல் மறை. திருநாவுக்கரசின் மனைவியார் அறிவம்மையார் பாளையங் கோட் ட போந்து அம்மையாருக்கு இரவு பகலாகப் பணிவிடை புரிந்து வந்தார். அம்மையாரின் பெற்றோர்க்கும் உட ன்பிறந்தார்க்கும் அன்றன்று காய்ச்சல் நிலைபற்றிக் கடிதப் போக்குவரவு நிகழ்ந்துகொண்டே இருந்தது. எங்கும் கவலையும் கலக்கமும் அச்சமும் குடிகொண்டிருந்தன. 'கவலைக்கிடமா யிருக்கிறது புறப்படுக' என்று தந்தி கிடைக்கவே 3-11-45 பிற்பகல் பாளைசென்று மறை. திருநாவுக்கரசு தம் அருமைத் தமக்கையாரைக் கண்டார். காய்ச்சலுடன் இருமல்; இருமல் சளியுடன் இரத்தம் கொட்டல், இவற்றுடன் 4-11-45இல் இருந்து கைகால்களை அசைத்தல், எழுந்து உட்கார நடக்க முந்துதல் முதலியனவும், இடை இடையே இரண்டொரு சொற்கள் உணர்விழந்தும் பேசுதல் ஆகிய செயல்கள் அம்மையாரிடம் காணப்பட்டன. அன்று மாலை அனைவரையும் அழைத்தார். மைத்துனரைப் பார்த்து, 'இனி யான் பிழைக்கமாட்டேன்; என் மக்களை அன்புடன் பாதுகாத்தல் வேண்டும். எனக்கு உயிர்விட விருப்பமில்லை. பிள்ளைகளுக்காக வாழவே விரும்புகின்றேன்.
பஅ
