iv லில் உயர்ந்து நின்ற அரசரையும் அமைச்சரையும் அறிஞரையும் அந்தச் சமயத்தார் தம் வசப்படுத்தி, அந்தச் செல்வாக்கினால் தம் சமயத்தைத் தமிழ் காட்டில் நிலைநாட்டத் தொடங்கினர். பல கால மாகத் தமிழ் நாட்டு நாட்டு மண்ணில் மண்ணில் ஊறியிருப்பவை சைவமும் வைணவமுமாகும். எந்தச் சமயத்தினர் நூல் செய்தாலும் தமிழ் நாட்டு மண்ணை ஐந்திணையாகப் பகுத்து முருகனையும், காளியை யும், திருமாலையும், இந்திரனையும்,வருணனையும் தெய்வமாக வைத்தார்களே யன்றித் தங்கள் சமயக் கடவுளருக்கு நாட்டுத் தலைமை நல்கத் துணியவில்லை. தமிழன் வாழ்வோடு, தமிழ் மண்ணோடு, தமிழ் இலக்கண இலக்கியத்தோடு வேறு பிரிக்கமுடி யாமல் கலந்து கொண்டவர்கள் முருகன் முதலியோர். அந்த இயற்கை நெறியை மாற்ற வந்த சமயத்தார் பல வகையில் முயற் சிகள் செய்தனர். . இந்த நிலையில் அதுகாறும் அமைந்துகிடந்த தமிழ்ச் சமயங் களாகிய சைவமும் வைணவமும் வீறி எழுந்தன. ஆழ்வார்களும் நாயன்மார்களும் திரு அவதாரம் செய்தார்கள். திவ்யப் பிர பந்தமும் தேவாரமும் தமிழ்நாட்டுக்குப் புதிய முறையில் கடவுள் உணர்ச்சியை ஊட்டி முறுக்கேற்றின. சங்ககாலத் தமிழில் காத லும் வீரமும் கைகோத்து ஆடின. ஆழ்வார்களும் நாயன்மார் களும் தந்த தமிழிலே சமயமும் பக்தியும் தாண்டவமாடின. தமிழ்ப் பண்பிலே பிறழாமல், இசையையும் தாளத்தையும் மிகுதி யாக இணைத்து, அழகையும் அதனைத் தந்த தெய்வத்தையும் ஒன்றுபட வைத்து, மனித வாழ்வில் இறைவனை மறந்த நிலையின் அவலத்தையும் அவனை நினைந்து அன்பு செய்தாரது உயர்வையும் எடுத்துக்காட்டிச் சிறந்து நின்ற இந்தப் பக்தித் தமிழில் தமிழுல்கம் சொக்கிப் போயிற்று.தமிழ்ச் சுவையும், கடவுளுணர்ச்சியும் தேனும் பாலும் போலக் கலந்தன. இயல் அமைதியும் இசை வளமும் மலரும் மணமும் போல ஒன்றின.
கி.பி.ஐந்தாவது நூற்றாண்டுமுதல் இந்தப் பக்தித் தமிழ் மழை பொழியத் தொடங்கியது. ஞானசம்பந்தப் பெருமான் கி.பி.ஏழாம் நூற்றாண்டின் முற்பாதியிலே வாழ்ந்தவர். இவ ருடைய சரித்திரத்தைச் சேக்கிழார் மிக அற்புதமாகப் பெரிய புராணத்தில் பாடியிருக்கிறார்.
