34 அதற்குள் விழுந்த திரை உயர்ந்தது. அணைக்கப் பட்ட விளக்குகள் மீண்டும் குபிரென்று எரிந்தன. பசியால் துடிக்கும் தன் குழந்தை லோகிதாசனைச் சமாதானம் செய்து கொண்டே சந்திரமதி தர்ப்பைப்புல் அறுக்கும் காட்சி மறுபடியும் தொடர்ந்தது. திடீரென்று 'ஆ' என்று ஒர் அலறல்; அம்மா! பாம்பு, பாம்பு!பாம்பு என்னைக் கடித்து விட்டது. அம்மா என்று கதறிக் கொண்டே ஒரு காலைப் பிடித்து நொண்டிய வாறு கீழே சாய்ந்தான் லோகிதாசனான தியாகராஜன்! அவன் கீழே சாய்ந்தானோ இல்லையோ, 'ஐயோ , என் மகனே!' என்ற புலம்பல் அந்தக் கொட்டகையின் முகட்டை எட்டி, வெளியே ஊடுருவி எதிரொலித்தது! அடி வயிற்றிலிருந்து பீறிக்கொண்டு வந்த அந்தப் புலம்பல் யாருடையது என்கிறீர்கள்? சந்திரமதி வேடம் தாங்கியவருடையதா? இல்லை; 'கூத்தாடிப் பிழைக்கத் துணிந்த தன் அருமை மகன் தியாகராஜனை லோகிதாசன் வேடத்தில் பார்த்துக் களிக்க வேண்டுமென்று வந்திருந்த சாட்சாத் மாணிக்கத்தம்மா ளுடையது தான்! கொட்டகையில் மீண்டும் ஒரே பரபரப்பு; எல்லோரும் அந்த அம்மாள் இருந்த இடத்தை நோக்கி ஓடினார்கள். 'என்ன? என்ன அம்மா, நடந்தது?" சுற்றி நின்று மூலைக்கு மூலை கேட்டதுதான் மிச்சம்; பதில் சொல்ல மாணிக்கத்தம்மளுக்குப் பேச்சு மில்லை, மூச்சுமில்லை!
