தமிழ் மொழித் தோற்றம்
௨௪௫
திரிசொல் : கிளி - கிள்ளை, மயில் - மஞ்ஞை.
மரூஉ : பெயர் - பேர், கிழவர் - கிழார்.
முதன்மெய்நீக்கம் : சமர் - அமர், தழல் - அழல்.
முதன்மெய்ப்பேறு : ஏண் - சேண்.
சிதைவு : எம்மாய் - யாய், நும்மாய் - ஞாய், தம்மாய் - தாய்.
போலி : நாலம் - ஞாலம், நெயவு - நெசவு, குதில் - குதிர்.
இலக்கணப்போலி - சிவிறி (எழுத்துமாற்று), வாயில் (சொன் மாற்று), கோயில் (உடம்படுமெய்ம்மாற்று).
முக்குறை:-
முதற்குறை : தாமரை - மரை, ஆட்டுக்குட்டி - குட்டி.
இடைக்குறை : வட்டை - வடை, உருண்டை - உண்டை.
கடைக்குறை : தம்பின் - தம்பி, கோன் - கோ.
அறுதிரிபு (உலக வழக்கு)
வலித்தல் : கொம்பு - கொப்பு, ஒளிர் - ஒளிறு, பதர் - பதடி.
மெலித்தல் : போக்கு - போங்கு.
நீட்டல் : நடத்து - நடாத்து, கழை - கழாய்.
குறுக்கல் : ஆங்கு - அங்கு.
விரித்தல் : - முதல்விரி : காயம் - ஆகாயம்.
இடைவிரி : காதம் - காவதம்
கடைவிரி : திரும் - திரும்பு
தொகுத்தல் : செய்யுமவன் - செய்வோன்.
குழூஉக்குறி : இருகுரங்குக்கை (முசுமுசுக்கை).
எதுகை : (இயற்கை) செயற்கை (செயல் + கை).
காரணச்சொல் : உள்ளி, நாளி - நாழி (நாளம் = மூங்கில்).
தொழிற்பெயர் : வெட்டு, கேடு, செய்கை.
பண்புப்பெயர் : வெளுமை - வெண்மை.
வினையாலணையும் பெயர் : வெட்டுவான், வாழவந்தான்.
ஆகுபெயர் : இலை (அலகு), வெள்ளை (வெளுத்த துணி)
