பக்கம்:கண்ணாயிரத்தின் உலகம்.pdf/33

34

கண்ணாயிரத்தின்

சிங்: (தீர்மானமாக) ஏழையாக இருந்தாலே கெட்ட புத்தி, கேடுகெட்ட நினைப்பு தன்னாலே வந்துவிடும். தரித்திரம் அதுகளைப் பிடுங்கித் திங்கறது எதனாலே...கந்தக் கேடுகெட்ட புத்தி இருக்கிறதாலே தான்...அய்யோவ் கணக்கப்பிள்ளே...

[கணக்கப்பிள்ளை வருகிறான்.]

போயி... இன்ஸ்பெக்டரைப் பார்த்து, வீராயி வீட்டிலே போய்ச் சோதனை போடச் சொல்லு உடனே...

[கணக்கப்பிள்ளை விரைந்து செல்கிறான்.]

அன்: தம்பி! தம்பி! நாமே கூப்பிட்டுக் கேட்கலாம்டா...போலீசிலே பாவம், அடிச்சிடப் போறாங்க...நம்ம வீட்லே மாடா உழைக்கிறவ வீராயி.

[கண்ணாயிரம் கலங்குகிறான். அறைக்குள் சென்றுவிடுகிறான். மனதிலே ஏதோ ஒரு குமுறல், போராட்டம் இருப்பது தெரிகிறது, கண்ணாயிரம் உள்ளே செல்வது கண்டு]

சிங்: துளியாவது கவலை இருக்குதா பாரேன் இவனுக்கு...நானூறு ரூபா இருக்கும்...காணாமப் போயிட்டுது...கவலையத்து இருக்கிறான்.

காட்சி—5.

இடம்: வீராயி வீடு.
இருப்போர்: வீராயி, கருப்பன்.
நிலைமை: கருப்பன் அயர்ந்து தூங்கிக் கொண்டிருக்கிறான். அவனைத் தட்டி எழுப்புகிறாள் வீராயி.

வீராயி: துளியாவது கவலை இருக்குதா...இப்படியா தூக்கம் வரும்! காலங்காத்தாலே எழுந்து போயி நாலு இடம் சுத்தி பிழைப்புக்கு வழி தேடுவோம் என்கிற எண்ணம் இருக்குதா! நாய் படாத பாடு படறேன்...ஈவு இரக்கம் இருக்குதா துளியாவது?

[தட்டி எழுப்பியபடி]

எழுந்திரு, எழுந்திரு! விடிஞ்சி ரொம்ப நேரமாகுது.