பாவலரேறு பெருஞ்சித்திரனார் ☐ 23
13
பாடியடங்கிய வாய்!
பாடி யடங்கிய வாயொடும் பன்னாட் பகலிரவாய்
ஓடி யடங்கிய காலொடும் ஒண்டமிழ் ஓங்கிடவே
நாடி யடங்கிய நெஞ்சொடும் நட்டார் நலம்பெறவே
தேடி யடங்கிய கண்ணொடும் நிற்பேன் திகைப்புறவே!
1
பேசிய யடங்கிய நாவொடும் பேணாப் பெருந்தமிழ்மேல்
மூசி யடங்கிய முன்னுணர் வோடும் முனைப்பிலர்பால்
ஏசி யடங்கிய வெஞ்சினத் தோடும் இரவுபகல்
வீசி யடங்கிய கையொடும் நிற்பேன் வினையறவே!
2
தூக்கிய தூவல் துவண்டிட உள்ளந் துணிவுறவே
ஆக்கிய பாடல் அடுக்கடுக் காய்ப்போய் அயர்ந்தவரை
ஊக்கிய நாள்போய் ஒடுங்கிட உண்மைக் கொருவரையான்
நோக்கிய கண்ணாய்க் குறியாய் அமர்ந்தேன் நொடிந்துளமே!
3
அன்னைமுன் தந்த அமிழ்து புளித்ததிங் காருயிரைப்
பின்னிய தீந்தமிழ் பின்னும் இனித்தது; பின்னுணர்வில்
என்னைப் பிணித்ததும், என்னைஅணைத்ததும் என்னுளத்தில்
தன்னைக் குடிவைத்துக் கொண்டதும் அற்றைத் தனித்தமிழே!
4
ஆடித் துளும்பிய நல்லுணர் வெல்லாம் அடங்கினவே!
பாடித் தெறித்த பசுந்தமிழ்ப் பாக்கள் படிந்தனவே!
காடிப் புளிப்பினை உண்டு கசந்தேன்; கனிவிலர்பால்
ஓடித் தொழுவதோ? வீழ்வதோ ஒண்டமிழ் உய்வுறவே!
5
உள்ளமிங் கொன்றி உணர்வதும் ஒன்றி உரைத்ததமிழ்
வெள்ளமிங் கொன்றி வினைமுடி வொன்றி விளக்கமிலாக்
கள்ளமில் அன்புங் கலந்துயிர் ஒன்றிக் கனிகையிலே
கொள்ளலு முண்டோ மனக்குறை வேநெஞ்சக் கொள்கலனே!
6
மெய்தொட்ட உள்ளமும் மின்தொட்ட தாய்த்தொட்ட வல்லுணர்வும்
பொய்விட்ட நெஞ்சும் புரையிலாச் சொல்லும் புரிந்தவரே!
வெய்பட்ட போதெல்லாம் தண்ணிழல் காட்டி விரித்திருந்த
கைப்பட்ட தால்வெறுந் தெள்ளிடு மோசுடர்க் கண்விழியே!
7
