27 வருவரைகள் பலகடந்தோம் கடல்க டந்தோம் கண்கவரும் எழில்மாட இலங்கை என்னும் பெருநகருள் புகுந்தோம்அங் கரண்ம னைக்குள் பேசுகின்ற இடிமுழக்கம் கேட்டி ருந்தோம் (18) கும்பகருணனும் இராவணனும் பிறன் பொருளை வேட்டெழுதல் குற்றம் ஒன்றோ பெருமைக்கும் நம்குடிக்கும் பேரி ழுக்காம் == அறன்.அன்றாம் மறம்.அன்றாம் என்று ரைத்தான்: 'அடகும்ப கருணாஎன் உடன்பி றந்தும் திறனின்னும் அறிந்திலையே! சீசீ போபோ தெவ்வருடன் நீயும்போ! இன்றேல் ஓடி _றங்கிடுபோ!' எனக்கனன்று சிரித்தான் வேந்தன் உளம்நடுங்கி உடல்நடுங்கி வியர்வி யர்த்தேன்; (19) அஞ்சேன்; உன் பகைவர்தமை நண்னேன்; நீதான் பிழைசெய்தாய்; அண்ணனென இடித்து ரைத்தேன்; செஞ்சோற்றுக் கடன் கழிப்பேன்; சேரார் தம்மைச் சேர்ந்துளவு சொலமாட்டேன் வேந்தே! இன்றே வெஞ்சேனை கொண்டெழுவேன் யானோர் வீரன் வினனலேன்' என்றெழுந்தான்; என்றன் தோள்கள் நெஞ்சேறி நிமிர்ந்தனவே! வீரங் கொண்டான் நெறிதவறான் நன்றியுளான் வாழ்க வென்றேன்; (20) நிலைமண்டில ஆசிரியப்பா _ா 1ை கலைந்தது _பார்த்தனை தம்பி பற்பல ஆடவர் சேர்த்திடு நெஞ்சில் செந்நெறி ஒன்றே _i வழி ஆடவர் நல்லவர் உளரோ அவ்வழி நிலனும் நன்றென அவ்வை _ _ கரிய மலை _டு _ விரும்பி தெவ்வர் - பகைவர்
