124
நெஞ்சுருக்க கதறி வேண்டிக் கையெடுத்துக் கும்பிட்டான் செங்கோடப்பிடாரன்.
ஆனல்...அந்த நல்ல்பாம்பு ஊகூம் என்ற பாவனையில் தலையை உலுக்கியது.
சாமியே என்ைேட கண்ணுக்குக் கண்ணுண் என் சாமியே! உன்னை நான் எப்பிறப்புக்குமே மறக்கவே மாட டேன் சாமி , '
செங்கோடனின் கண்கள் மூடிக் கொண்டன. மறு இமைப்பில் : }
சிதறிக் கிடந்த மகுடியின் மீதமர்ந்த அந்த நல்லபாம்பு ஒருகணம் வெகு அற்புதமாகப் படம் எடுத்து, படம் விரித் து ஆடியது ; விளையாடியது. செங்கோடன் மகுடி ஊதி இசைக்கும் புன்னகவராளியின் இசை அதன் செவிகளிலே இழைந்திருக்க வேண்டும் ! விளையாட்டு மு டி ந்த து. செங்கோடனைச் சுற்றி வலம் வந்தது. பிறகு
செங்கோடனின் காலடியைத் தஞ்சமடைந்த அந்த நல்ல பாம்பு மீண்டும் படம் எடுத்தது ; படம் விரித்தது படம் விரித்த தலையை மண்ணில் அடைக்கலம் வைத்து ஓங் காரமாகவும் ஒய்யாரமாகவும் மூன்று தடவை அடித்தது அடித்துக் கொண்டது. சத்தியத்தின் ஒலியாகவும் தருமத் தின் குரலாகவும் சப்த அலைகள் மிதந்தனவோ ? மறுகணம்? பொங்கிப் பீறிட்ட ரத்த வெள்ளத்தின் நடுவே மண்ணி டைத்தலை சாய்ந்துவிட்டது. அந்த நாதப் பாம்பு.
விடிகிறது !... - சத்தியத்தின் தர்மமாகவும் தர்மத்தின் சத்தியமாகவும்
அமரப் புன்னகையோடு தேவதரிசனம் தந்து கொண்டிருக் கிறது. அந்த நல்ல பாம்பு .
