62 கீதைப் பாட்டு வாலாம்லி ஜீர்னானி யதா விஹாய நவானி க்ருஹ்னாதி நரோSபராணி ததா சரீராணி விஹாய ஜர்னான் - யன்யாணி லம்யாதி நவானி தேஹீ 22. கந்தை யாயதுகில் விட்டுவேறு புதி தெந்தவாறு நரன்கைக் கொள்வன் அந்த வாறுகிழ மெய்யை விட்டு நவ மாயவே றடைவ தாமுயிர். 5-7 நைந்த துணிகளைக் கழற்றி யெறிந்துவிட்டு, மனிதன் புதிய துணிகள் கொள்ளுமாறு போல, ஆத்மா நைந்த உடல்களைக் களைந்து புதியனவற்றை எய்துகிறான். நைநஞ் சிந்தந்தி சஸ்த்ரானி நைநன் தஹதி பாவக: ந சைனங் க்லேதயந்த்யாபோ ந சோஷயதி மாருத: 23. இவனைப் படைகள் சிதையச் செயலில் லிவனத் தழலோ சுடுதற் கிலையால் இவனைப் புனலு நனையச் செயலில் லிலையே வளியும் முலரச் செயலே. 70 இவனை ஆயுதங்கள் வெட்ட மாட்டா: தீ எரிக்காது, நீர் இவனை நனைக்காது. காற்று உலர்த்தாது. அச்சேத்யோயS-மதாஹ்யோsய-மக்லேத்யோ Sசோஷ்ய ஏவ ச நித்ய:லர்வகத: ஸ்த்தானு-ரசலோsயம் லநாநன: 24. இவன்வெட் டுறாதவ னனையப்ப டாதவன் எரிதற்கொ னானிவ னுலரற்கு மேயிலன் எவையிற்று மேவினன் சலனத்தை மேவலன் இவனித்தன் றாணுவொ டொருமற் றநாதியே. 77 பிளத்தற் கரியவன் எரித்தற்கும். நனைத்த்ற்கும். உலர்த்துதற்கும் அரியவன் நித்தியன் எங்கும் நிறைந்தவன். உறுதியுடையான். அசையாதான். என்றும் இருப்பான்.
