பக்கம்:சமுதாய இலக்கியம்.pdf/191

139 ஏனைய பாமர மக்களைப் போலவே காரணம் தெரியாமல் விதிக்கிறார். காலத்தைக் கஷ்டம் uெr:ஐமல் கொங்தோம்; படிகளை தொம் தோம் ஈ6லத்தை நீ செய்கின்றாயே? T2: 22-ன் நானே LAKRளத்தையுந்> விழி உமையே! இந்தப் பஞ்சம் வந்த மூலத்தை இன்ணம் அறிவோம்! திகைத்தா:"ம் முற்றிலுமே; போதாத கலிகாலத்தையும், பாடத்த ட்ரெயமைப்பும், அம்பிகையின் சோதனையையும் மக்கள் தொத்து' அYi டார்கள். * தலைவிதியே!' என்று சலித்துக்கொண்டார்கள் பஞ்சத்தின் மூல கார ணத்தை மட்டும் இன் கூரியராட்சியின் சுரண்டலும் கொள்ளையும்கூட, அந்தப் பஞ்சத்தில் பெரும் பங்கு வகிக்கும் காரணத்தை அவர்கள் உணரவில்லை. அவர் ககளுக்காகப் பாடவந்த புலவரும் உணரவில்லை. தன்னலும் வாழ்க்கையில் படும் துன்பங்களை உணர்வதற்கு க.-அரசியல் ஞானம் தேவையில்லையே! அவை கண்கண்ட உண்மைகளா யிற்றே. எனவே அவர்கள் தமது இல்லாமையையே நொத்து கொள்கிறார்கள். எல்லாரைப் போலவும் எனவுத்தனையோ? எம்டி. இவ்தகிைல் இல்லாளர் ஆக்கி, பசித்தோர்க்கு அன்னமிலை என்னச் செய்யும் இல்லாமை ஒன்று அதை இல்லாமை ஆக்குவது என்றைக்கு? அதும் சொல்லாதிருப்பதுவோ? நல்லதிே! உன்தொண்டருக்கே? “உலகில் பலரை இல்லாதவர்களாக்கி, அவர்களுக்கு உண் ணா உணவும் இல்லையென்று ஆக்கிவைத்திருக்கியே!