ழ்ந்துதுயின்று கொண்டிருக்கும் அவள் ஆ உண்மையிலேயே உறங்குகிருளா அல்லது தன்னிலை நழுவியேங்கிக் கிடக்கி ருளா என்பது அவனுக்குப் புரியவில்லை. அவளே ஏக்கத்துடன் உற்றுப் பார்த்துப் பெருமூச்செறிந்தான்்.
பனியில் நனைந்து வெளுத்திருக்கும் மலரில் சிதறிக் கிடக்கம் பனித்துளிகள் போல் அவள் முகமெங்கும் வியர்வைத் துளிகள் அரும்பி இருந்தன. துவண்மேனியளாக் ஒரு கையைத் தலைக்கு மேலாக மடித்துக் கொண்டு, மற்றொரு *凸潭]山 மார்பின்
மீது துவளவிட்டு
அவளும் பஞ்சனையில் துவண்டு கிடந்தாள்.
"அவள் அழகிதான் அவள் கறுப்பில் &லயா? '
கண்ணன் தன்னையே கேட்டுக் கொண்டு அவளை உற்றுக் கவனித்தான்். காலம் கடந்த விஞ என்பதையும் அவன் உள்ளு ணர்வு உணரத்தான்் செய்தது.
அவள் அழகிதான்். சந்தேகமில்லை. கறுப்பு அழகில்லை என்றால் கரிய திருமேனி யஞகிய அந்தத் திருமாலுக்கு அத்துணை மகத்துவம் வருவானேன்? அவன் தங்கை பார்வதி? மாதா பராசக்தி அல்லவா? வையமெல்லாம் வாழ வைப்பவளும் கறுப் புத்தான்்.
இதோ கட்டிலில் கண் கவரும் இந்த பாமா தன்னிலே நிறைவு பெற்றுப் பார்ப்ப வர்களையும் நிறைவு பெறச் செய்யும் அடக் கமான அழகி.
§
వ్రో o `
-.
§
§
§
િ
છે.
so
છે:
o
$
§
o
§
§
§
§
§
§
§
o
§
§
s
§
o:§o
§
ફ્રે §
રૂં
§
、
s
§
、
&
s
o
§
&
§
& &
o & o ଝ § & § 鷗 & ଝ § &
- TE | § o -
§§
&
§ § ミ*.
W Koš
