டிக்கொண்டிருந்தது. சுத்தக் கறுப்பு. வய7று ஒட்டி கண்கள் இடுங்கள், பார்க்க வேதனையாகத் தான்் இருந்தது.
குழந்தைகள் கு.கு...' என்று வ1ாட்டப் பார்ைகள். ரோல7 யும் வள் வள்ளென்று குாைத்துக் கொண்டு கொட்டிலுக்குள் ஒடி பது.
கறுப்பு நாய் உடம்பைக் கூனரிக் குறுகாக்கொண்டு எழுந்து நான் றது. பனரிவாக குழைவாக அது சோள முன்பு நன்று, 'அழ கயே! நல ந1றத்தாலும் தோற்றத் தாலும் என்னைவிட உயர்வாக இருக்கலாம். ஆனால், நானும் உன் இனம்தான்் என்பதை மறந்து வட்டாயா? கடவுளரின் படைப் பலே இப்படியும் அப்படியுமாகத் தான்் உய7ர்கள் படைக்கப்ப க?ன்றன. அவன் செயலுக்கு நாம் என்ன செய்ய முடியும்?' என்று கேட்டது வள் வள் மொழரியலே.
சோளி உடனே குாைப்பதை ந?றுத்தளிவட்டது. பாவுடன் அதை நக்கக் கொடுத்தது. வாலை ஆட்டியது. என்னைத் தரும்பாப்
பார்த்து 'அம்மா! கறுப்பனுக்
கும் .ெ க ச ஞ் ச ம் சோறு
போடம்மா என்றது.
தான்ம் கறுப்பன் வருவான்.
ாோல சாப்பாட்ட பரிறகு சாப் படுவான். அவளுடன் வரிளையாடு
5 'ஒ'.
நாய் இனத்தலே ஜாதரிப் பாரச்னைக்கு இடமவில்லை என்கற வரிஷயம் எனக்குத் தெளிவாக? வட்டது.
வட்டிலே நாங்கள் அனைவரும் காட்டும் பார்வைவரிட அதற்கு வெளியாடத்தரில?ருந்தும் பாவும், அன்பும் கடைத்தன. பத்தாகை
களுக்குக் கதைகள் எழுதுகளிற அம்மாள் ஒருவர் எனக்குத்
தோழரியாக வந்து வாய்த்தார்.
26
அவருக்குக் கதைக்குக் கருத்து ஒன்றும் தோன்ருமற் போல்ை சோளியைத் தன் மடிமீது வைத்
துக்கொண்டு சோளி எனக்கு
ஒரு நல்ல கதைச் சொல்லேன்'
எனறு கடபாா.
'உர்.உர். என்று அது உறு
மரிக்கொண்டே அவர்மது உசா ச1க்கொள்ளும்.
'இதோ! ஒரு அற்புதமான கதை எனக்குத் தான்்றவர்ட் டது என்று சொல்லாக்கொண்டே அந்த எழுத்தாள எழுந்து
சன்றுவடுவார்.
அப்புறம் அந்த அற்புதமான கதை பாசுரம் ஆனதும் கடை
சன்மானத்தால் எங்கள் சோளி வயறு புடைக்க ரொட்டி யும், பரிஸ்கோத்துகளும் சாப் படும்.
'இந்தாருங்கள் அம்மா. சோஸ1 ம°து உங்கள் அன்பைக் கொஞ் சம் குறைத்துக்கொள்ளுங்கள். அதற்கு உடம்பு சாயரில்லை." என்று நான் கூறவும், அந்தத் தோழ அதற்காக என்மீது வருத் தப்பட்டுக்கொண்டதும் ரோவி க்கு நன்முகத் தொந்தது.
எப்பொழுது அது தபின்பண் டங்களைச் சாப்பட்டாலும் நான் போதும் என்றவுடன் நறுத்த? வயிடும். ஆகவே, எங்கள் நட்பும் வளர்பறைபோல் வளர்ந்துதான்் வந்தது.
சமபேத்தலே பெரு மழை பெய்ததல்லவா? அப்படி அந்த வருஷமும் மழை பெய்தது. எங் கும் ஒரே வெள்ளக்காடு. வான .ெ ம ங் கு ம் கனத்த முகவிற் போர்வை. ஊழரிக்காலம்போல் உலகம் இருண்டு கடந்தது. வட் டிலே எங்கு பார்த்தாலும் ஈா மும் நசநசப்பும் சுவர்களில7ரு ந்து நர்ை கசாந்துகொண்டேயருந் தது. இரவெல்லாம் கொட்டு கொட்டு என்று மழைக் கொட்டி
