o |
---
s
i
를門
参
à
ஏதாவது பொரியம்மா உதவுவாள் என்கற நம்பபிக்கை தான்் அவளை சயலேற்ற அனுப்ப இருக்கறது.
ஊர் நெருங்களிக்கொண்டிருந்தது. தொலைவில் கோபுரத்தன் உச்சரியால் சுடர்வரிடும் மீன்வளக்கு நன்ருகத் தெரிய ஆரம்பத்துவட்டது. பாலாற்றங் கரையும் ஓங்க வளர்ந்த பனைமரங்களும் அப்படியே தான்் இருந்தன. *
சங்கா ஜன்னலுக்கு வெளியே எட்டிப் பார்த்துக் கொண்டே வந்தாள். பாலாற்றான் வெண் மணலைப் பார்த்ததும் அவளுக்கு மறுபடியும் எங்கோ சென்றன.
ப 3 ட கட்டிக்கொண்டு மேலே சட்டைகூட இல்லாமல் நாலைந்து பெண் குழந்தைகளுடன் ஆற்றங் கரைக்குக் களம்பரிவடுகருள் சங்கா. எல்லாரும் மன லால் துழாவ'த் துழாவ1 கூழாங் கற்களைப் பொறுக்கு கருர்கள். கேைழ பஞ்சுப் பாதங்கள் சரிவப்பதைக்கூட அவர்கள் பொருட்படுத்துவதால்லை. சங்காயும் அழகழ கான குண்டுக் கற்களாகப் பொறுக்க மடியல் கட்டிக் கொண்டு வடுை தரும்புகாருள்.
பெரியப்பா
எண்ணங்கள்
குதாைச் சவுக்குடன் வாசல் தாண்னே பரில் உட்கார்ந்தாருக்கருர், வெய்யரிலால் காய்ந்த தலை எண்ணெய் வற்ற காற்றல் பறக் க? து. வரியர்வைப் பெருக வழிந்து முகமெல் லாம் கருத்துபோயருக் களிறது.
“இங்கே வாடி குட்டி...' பொரியப்பாவரின் கையளி லாருக்கும் சவுக்கைவட அவர் கண்கள் பயங்கரமாக இருக்களின்றன.
"மடியலே என்ன?
'வந்து வந்து.' "என்ன வந்து வந்து.ஊர் சுற் றப் போயைா?குதாைச் சவுக்கு வெற்று டம் ப7 ல் படிரென்று ஒரு தடவை o க்காவாட்டு ஒய்த் திது"
