உனக்கு வேண்டியருந்தது. எட்
டிப் பார்த்தாயா, ஏனென்று கேட்டாயா?
மேலும் மேலும் வெளியால்
பெய்த மழையைவ1- செ ாலமழை யான் தாக்குதல் அதாகமாகத்தான்் இருந்தது. ஈரப் புடைவையுடன் நாற்பவளை பொரியம்மா கவனக் கவேயபில்லை.
சங்கா உள்ளே சென்று உடை மாற்றக்கொண்டு வந்தாள். பரிறகு பொயப்பா ஆரம்பத்துவட்டார். 'குழந்தை வந்தருக்கருள். நான் என்னவோ பழைக்கப் ப 31 தவில்லை. இத்தனைச் சாமான்களும், அதுவும். இதுவும் உனக்கு வேண் டுமா என்ன? வேண்டியதை வைத்துக்கொண்டு வேண்டாத தைக் கொடு."
பொயம்மா முகத்தைத் தவிருப் பரிக்கொண்டு உள்ளே போய்வர்ட் டாள்.
அவளுக்கு அவரைப் பாரியப் போக1ற வேதனையால் எல்லாமே வேண்டியிருந்தது. தேய்ந்து போன வெண்கலச் செம்பு ஒட் டைத் தகாப்பெட்டி காது ஒடிந்த வானலா, வளையம் போன துளக் குச் செம்பு.
இவைகளைப் பொரியப்பா உப யோகமால்லை. கடையில் போட்டு உனக்கு வேண்டியதை வாங்கப் போ என்கருர். முன்பு மனம் வாாமல் இருந்த பெரியப்பா தான்் சொல்கருர்!
பொரியம்மா எல்லாவற்றையும் தனக்கு வேண்டும், தனக்கு வேண் டும் என்று எடுத்து வைத்துக் கொள்கருள்.
ஆயற்று; சங்கா வந்து நான்கு நாட்களுக்குமேல் ஆகவட்டது.
'இன்று காலை வண்டிக்குப் புறப்படுகறேன் என்று இருவ ச?டமும் சொல்கருள்.
"ஏனம்மா! பத்து நாட்கள் இருக்களிறமாதா வாக் கூடாதா? பொயப்பாவரின் ஏக்கம் இது.
'குழந்தை குட்டிகளை வட்டு வட்டு இவ்வளவு வந்ததே. மேல். புறப்படட்டும்.-பொயம்மாவரின் பத7ல் இது.
வெற்றலேத் தட்டில் நாலு காய்ந்த வெற்றலேயும், இரண்டு பாக்கும் இரண்டு மஞ்சளும் வைத்து எடுத்து வருக!ருள் பொ? VTILTI TIT
ஏதாவது காண்டு? காணுேம்.
'பொளியப்பாவரின் துக்கே பணம் அதல்ை உனக்கு முடியவரில்லை...'
ாவரிக்கைத் துண்டு ஊஹாம்.ஒன்றையும்
வைத்தரியத் போதவில்லை; ஒன்றும் தr
"பரவாயல்லை. உங்கள் ஆச? போதும்...'
‘ஏண்டி! ஒரு ரூபாயாவது வைத்துக் கொடேன்..."
பெரியப்பா தனமாக இழுக் கருர்.
பொயம்மாவரின் காதல் வாழுந் தால்தான்ே?
ாயரில7ல் ஜன்னல் ஒாத்தால் உட் கார்ந்த சங்கா வானத்தைப் பார்க்கருேள். ஒரே நலமாக மாசு மறுவற்று இருக்கறது. அவள் மனமும் தெளிந்துவட்டது.
பொயப்பாவைப் பார்த்தாக1 வட்டது. பொரியம்மா மாற1 இருப்பதாலும் நபியாயம் இகுக் கறது. உலகளில் அவளுக்கு எல் லாமுமாக இருந்த அவரைப் ப7ா? யப் போகும் துயால், மற்ற எல்லாவ ற்றையும் இறுகப் படித்
துக்கொண்டு தேற முயற்சிக் கருள்போலும்.
பாவம்! *
நண்ைட பெருமூச்சுடன், சயா லும் இாைந்துகொண்டு ஓடியது. ★
39
