P
ختماعی
I
போன்துசாம ஐயர் கண்கால் கசாத்த விழவர் எதோ யோசத்துக்கொண்டே
தவத் துடைத்துக்கொண்டார். துக்கக் கள்ள்ால்ல. ஆனந்தக் கண்ணார்: குழந்தைகளிடம் அவர் மனம் அவ்வளவு ஈடுபாடுடையது. என்னே மட்டும் அல்ல. ால்காக் குழந்தைகளையும் அவர் இப்படித் தான்் சாாட்டுவார். அள்ள அள்ளக் கொடுப்பர் தன்பண்டங்களாக, இம் மாதா தாாாளம், வறுமையால் உழலும் ஒரு மனிதனுக்கு இருத்தால் அவன் வாழ்வு மலருமா? அகத்தை அம்மனாக குல் அனுபவக்கத்தான்் முடியுமா
'ச1று வயதால் மட்டாயாகத் தான்்றதை சப்படி மறந்துவிட்டேன் அடங்கல் இல்லாமல் அள்ாத் தான்்றதை எப்படி என்னுல் மறக்க முடிந்தது' என்று வருத்தனேன். புதய சூழ்தலேயரில், புரிய வாழ்க்கையால் நாம் ஒட்டிக்கொள் ளும்போது பழைய சம்பவங்களே மறந்து தான்் போவோமா மற, மனதனுக்கு
இன்தயம்ையாத தேவைதான்். அது இருப்பதால்தான்் வாழ்வால் ாப்படிப் பட்ட கஷ்டம் நேர்ந்தாலும், அதைச்
சூத்து ம்ேலும் வாழ உதவ புரிகிறது. இருந்தாலும், கள்ளம்ற்ற அந்தப் பெரிய அவ மதத்தது பாவம் என்று சிரும்பச் தரும்ப வகுத் தனினேன்.
"குழந்தை தான்் வருகிறேன் அம்மா. பெங் சம்சாரியாக இருக்கருயே. கூட மாட ஒத்தாசை செய்ய யாராவது இருக் ாமூர்க்ாா இல்லே, தயேதான்் கவன்த் அக்கொள்கiருயாr சப்படி முடியாதது பங்குல்' என்று வரிசாாத்தார்.
"தாங்தான்் பார்த்துக்கொள்கறேன். Hamr வேலேகளுக்கு வேலைக்காா இருக் ாருள். சமையலறையால் உதவத்தான்் அகப்படவல்லே. யாராவது சாது వీ: பன்னாண்டு வயசல் இருந் சொல்துங்கனேன். உதவியாக இருக்கும்."
வந்துவரிடட்டுமா குழந்தை' கழவர் சாத்துக்கொண்டே
T.
தடுக்கட்டேன். எழுபது வயசுச் 1. உட்கார்ந்து சாப்படவேண்டிய அடுப்படியல் ட்ட் உள்ளமும் தய தாரும்பவும் தடுப்பம்
ாம் சமைக்க
on உங்கள் வய சென்- இந்த விபசலா தலங்கள் வேலை
Cost= مصر
豔
எழுந்தார். "வருசதேன்" என்று கூதர் பட்டுப் போய்வட்டார்.
கு ம்மட்டியல் காப்பாயை மறுபடியும்
சடவைத்துத் தாங்கள் வாழத்துக்கொண்
ந்த என் தகப்பனுளிடம் கொண்டு பாய்க் கொடுத்தேன். காப்பாயைக் கையால் வாங்கக்கொண்டு, "அவாை
பார் என்று புரிந்ததா உனக்கு" என்று கேட்டார் என்ளேப் பார்த்து.
"முதலால் நனேவால்லே. பாதகு அவ ாகவே சொன்ஞர். பாவம், வயசாச1 வட்டது. இன்னமும் உழைக்கருசாம். இங்கே சமைக்க வருவதாகக்கூட சொன்
류. "அப்படியா' என்றார் என் தசப்பஞர். "எப்பொழுதோ நம்மரிடம் அடஆ. வைத்த அவர் விளக்கைப் பற்றக் கேட்க வந்தார். இருபது வருஷங்களுக்குமேல் ஆயற்று. ஊர் ஊராக மாற்ற வந்ததில் அது எங்கே கடக்கறதோ என்னவோ. பார்த்துத் தருகிறேன் என்றேன். தேடிச் கொண்டு வந்துவட்டார்" .ான்குச் சன் களிடம். i
அவர் பொருளே அவர் தேடிக்கொண்டு வருக ருர்.அதற்குக் காலவரையறைான்று ஒன்று இருக்கறதா என்ன இருபது வருஷங்களுக்கு முள்ளுல் என்றால் «г«тай குத் தொந்து இருக்கவேண்டுமே என்று யோசர்த்தேன். லேசாகப் பனப்படலம் போல அச்சம்பவம் என் நனேவுக்கு வந்தது. H
அப்பொழுது காஞ்சபுரத்தல் பூநீ சாம்பசநாதருக்கு பரும்ம உத்ளிவம் பாலே ஒரே அமர்க்கணம். ஒவ்வொரு வட்டிலும் உத்ளவத்தைக் காண, இறை வனே வணங்க ஏகப்பட்ட கூட்டம், வருந் தான்ர்களின் இசைச்சல். இந்த விழா வைபவம் எழை பொன்னுசாம ஐயசை மட்டும் வட்வொடுமா மட்டாய்க் கடை பல் பாடுபடுவதைத்தான்் வாச வழங்கள் வ1ம்ெ வள்ளல் ஆயரிற்றே அவர் அதிகப் படியான லாபத்தை எங்களிருந்து சாதர் பார்க்க முடியும் காஞ்சயரில் வருடிம் பூராவும் கோயல்களில் வாழாக்கள் நடந்துகொண்டே இருக்கும். யாராவது வந்துகொண்டே இருப்பார்கள். எப் படியோ உத்ளவத்தல் ஒன்பது தனக் களும் அவர் மனேவ வட்டில் இருந்த சர்மான்களேக் கொண்டே வருந்தனர்
களுக்கு இட்டு காப்பாட்டார். அ அம்பகையரின் தருக்கல்யாணம், __F துடன் வகுத்து தடக்கவேண்டும் டிபொன்துசாம ஐயர் மகோக்கு டத்ா போட்டுவட்டுக் கடைக்குப் போன்ஜ் டார். அாசப் பானபல் தாாட்டி எடுத்
தால் படி அாச இருந்தது. கென்டிப்
பானே காக டப்கபத் தனி கட்டில் தனிறைந்த பண்டமாக வேறு அங்கம் இல்லே!
பொன்துசாம1 ஐயான் uz,2
அாமாக கைகளேப் பசைத்தாள். டதா ார்கள் எல்லோரும் ஸ்தான்ம் செய்ய குளத்துக்குப் போயரிகுந்தார்கள். அப் படியே ஸ்வாம தரிசனம் செப்துவாட்ெ வருவார்கள். வந்ததும் இதே போட்டு உணவு படைக்கவேண்டும், சாதாரணமாக _ ஒரு துவையதும், மிளகு சசமும் கர் துப் பாமாறவரிட முடியுமா? பொன்ன சாம ஐயருக்குக் கோபம் வந்தால் மன தனே இல்லே. இந்தக் காலத்துப் பெண் காது இருந்தால், கணவனடம், "வாட் டில் சாமான்கள் இல்லாமல் எப்படிச் சமைப்பது? தான்் என்ன அகடியபாத் தாமா வைத்தருக்கறேன்" என்குவது கேட்பார்கள். காமாக, பரமசாது. கமுத் துத் தருமாங்கல்யத்தைக்கூடக் கழந்தக் கொடுத்துவட்டு மஞ்சளேக் கோர்த்துக் கட்டிக்கொள்ளும் சுபாவம் படைத்தவன். ை ைய ப் பரிசைந்துகொண்டே .ெ த கு வ1 ல் ந ன் கு க் த ரன். தெருவரில் பாண்டி ஆ டிக் கெ ன் டிருந்த என்னேக் கூப்பட்டு, "குழந்துை: கடைக்குப் போய் வட்டில் சமைக்க ஒன்றுமில்லேயாம் என்று மாமாவடம் சொல்லுகiமுயா" என்று கேட்டாள். தான்் கலேயை ஆட்டிவட்டு ஒடினேன். சறlது நோத்துக்குள் தரும்ப வத்ச, "எப்படியாவது சமாளித்துக்கொள்ாச் சொன்குச்" என்றும் தொவாத்தேம் கணவன் சொல்ல அனுப்பப்போசி பதவில் இன்னவாதமாகத்தான்் இருக் ா ன் து தொந்துவைத்தாந்ே காமாடி எங்கோ பெட்டியல் டச்சி வெண்கல வரிாக்கைத் தேடி எடுத்தாள் அதைத் தான்ந்தோறும் அவர்கள் எந்து தல்ல. பசும்பொன் நாதம் வாய்த்த அந்த வாளக்கன் முகத்துக்குமேல் அழாய மயால் போல செதுக்க இருந்தது. தல்வி வார்ப்படம். தான்்கு தலைமுறைகளுக்குச் தாங்கக்கூடியது. வாக்கைத் தலைப்பால் போர்த்த) எடுத்துக்கொண்டு -- - - -
IHTIHF வட்டுக்குள் நுழைந்தாள் காமான. உடத்தல் சதாசாப் தறுக்கக்கொள்
டிருந்த என் பாட்டியரின் முன்பு அதை வைத்தாள்.
"என்னடி இது?" பாடடி,
"ஐந்து ரூபாய் அவசாமாக இருக்காதது. கொடுங்கள்."
அதற்காக விளக்கைக் கொண்டு பகு ար:-արr"
"புரவாயல்ல. எங்கே திருத்தம் ாள்ள இதுவும் நம் வலிதான்ே பக்க நாட்களுக்குள் வாங்கக்கொள்ளதேன்."
ஐந்து மூபாயை வாங்கா விப்ெபம் செருகக்கொண்டு
போப்கட் காங்ாக அங்க வட்டில் وی تحبسته
ான்குள் ாள்
பேய்டி
