தொள். சம்பாமமாக வருந்து தது. "த சப்படிச் சமாாத்தாப்" வார்க்கது அந்த பதுகள் ي 5 منز = கேட்டிருக்கவேண்டுமே:
அதன் பதகு அச்சம்பகத்தை பார் வைத்தாகுத்தாதும் தான்் மதத்து வாட்டேன். பதத்து ஊகாயே ш г. в а வாட்டேனே குடும்பமே வேறு ஊருக்குப் போச பாகு எனக்கு வளக்கைப்பற்ற" ாங்ாகுத்து நனேவு வசப்போக1றது நாளடைவ"ல் புத"ய சூழ்தாலேயால் பொன்துசாம1 ஐயரையே மறந்து போனவள் அல்லவா தான்்!
தடிசென்று அப்பா என்னடம் வாக் கைப்பந்தப் பாசஸ்தாபாத்தபோது எனக் குத் தாக்காவாப்போட்டது.
சென்னையால7ருந்து பங்களுர் வந்த துட்டுச் சாமான்களுடன் வெண்கலக் குத்து வாளக்கு ஒன்று வந்தாருந்தது. "இது யாருடையது? தம்முடைய வனக்கு மாதா இல்லையே. உன் அப்பா தவறுதலாகப் பாத்தாங்களுடன் அனுப்பா இருக்கருச் போல் இருக்கறது. வெதும் பாத்தாங்களுக்கே அறுபது ரூபாய்களுக்குமேல் ஆக இருக்கறதே கட்டணம் என்று பார்த்தேன். இதுவே ஏகப்பட்ட நரிதை இருக்கும்போல் இருச் அததே" எங்குச் என் கணவர்.
"தவறுதலாகத்தான்் வந்தாருக்கிறது. ான் பறந்தகத்தாலும் இந்த மாதா வாக்கைப் பார்த்ததால்லே. இருக்கட்டும் பார்ப்போம்" என்று அதைப் பெட்டியல் போட்டுவாட்டேன். பறகு வெளியா லேயே எடுக்காைல்லே, அப்பா, இரண்டு முறை பங்களூர் வந்தபோதும் அதைப்
ப த க் .ே ட் க -гу въ யே டு மறந்துவர்ட்டேன். காப்பா சசப்பட்டுவட்டு அப்பா வெளியே போய் வாட்டார், பெட்டிகளைத் துழாவாப்
ார்த்ததால் வானக்கை தான்் பங்களூால்
சர்தேகாத ஒருத்தாக்குப் பாசாகிக் o: நானேவு வந்தது
- ஏகப்பட்ட ந1றை உள்ள இதைப்
போய் ஊர் ஆனசாகத் தாக்கக்கொண்டு அலேயவேண்டாம். யாருக்காவது கொடுத்துவர்டு" என்று என்னடம்
தர்க்கம் பண்ண ஆரம்பத்தார் என் கன வர் மறுபடியும் மாற்றலான்ச் சென்னே வரும்போது.
"யாருடையதோ என்னவோ' என்று தயங்கனேன்.
"இந்தக் காலத்தல்ே இந்த மாதர்சப் பொருளே யாருமே வாங்குவதால்லே, இதெல்லாம் ஐம்பது வருஷங்களுக்கு முத்தனியவை. பொருட்காட்சயரில் இடம் பெற வேண்டியவை. இதைப் போய் யாராவது தாக்கக்கொண்டு அலேவார் கனா உனக்குத்தான்் ஏகப்பட்ட சாதேக1 தனிகள் இருக்க முர்களே. யாருக்காவது பாசாகக் கொடுத்துவர்டேன்"
அதுவும் சாயென்று தோன்றவே என் தோழாக்கு அதைத் தாசாாமாகக் கொடுத்துவட்டு வந்தாருக்கறேன் நான்! அப்பா, அதைப் போய் வட்டில் தேடப் போகருச்! தான்ே வந்து என்னேயும் கேட் டாலும் கேட்பார். இவ்வளவு வருஷங்கள் கழாத்து தன் வரினக்கைத் தேடிக்கொண்டு வருக ருர் இந்தக் கழவர்' அவனா சம்ாற்றலாமா?
மூனேயைக் குழப்பக்கூடிய
இந்த வரிஷயம் சதா என் மனதால் சுழன்று வந்தது." என்ன தவறு செய்துவட்டோம்: தரும்பவும் கேட்டால் அவள்தான்் என்ன நனேக்க மாட்டாள்" என்தும் தோன்தளியது. வருவது து சட்டும்;
பொன்னுசாம ஐய ாடமே உண்மையைச்
தோழயைக்
சொல்லவர்டுவது சான்று தைாயமாக இருந்துவட்டேன்.
இரண்டு வாாங்களுக்கு அப் புறம்
ாழவர் வந்தார்.
If முந்தை பங்களுகளில் இருந்தருக் శ్ర ய்ாராவது நல்ல மனுஷானாக இருந்தால் அவர்கள் வரிலாசம் கொடேன்" என்றார், அவர் யார் வட்டுக் கல்யாணத் துக்கோ பங்களுர் போவதாக இருந்தார். வள்ளக்கைப்பற்ற என்னடம் ஒன்றுமே கேட்கவல்லே.
ான்னமோ சட்டென்று ஒரு யோசனை தோன்றியது. தடந்தவைகளேச் சொல்ல', "அவளிடம் சொல்லுங்கள். வள்ளக்கைக் கொடுத்தால் வாங்கக்கொள்ளுங்கள்" ான்று கூற அவள் வாலாசத்தைக் டோடுத் தேன். என் மனதாலே ஒரு எம்மத சற். பட்டது. உண்மையைக் கூத வட்டோம் என்கற கருப்தாயும் ஏற்பட்டது.
பொன்னுசாம1 ஐயாடம் Fੇ தோழர் ங்'ாக்ாகக் கொடுத்தான்ா என்று அதயக் கூட சனக்கு ஆவல் ஏற்பட வால்லே. பல
தனங்களுக்குப் பாகு வந்த பொன்து
சாம ஐயரின் கடிதம் என்னைத் தெய்வச் செயலரின் ஆழ்ந்த உண்மையை சாத்த 4 கத் தாண்டியது:
செனபாக்யவதன் குழந்தைக்கு,
ஆசர்வாதம். உபயடிேமம். த சர்க்க) சுமங்கலரியாக இருக்க து சாமுண்டிச்ச ' அனுக்ாஹம் செய்வான். உன்தோதியளிடம் கொடுத்துவந்த வனக்கு இத் அம்ரி கையரின் சந்தான்ியால் ஒன சிப்பு சித் விறது. தர்மம் செய்வதில் படிாடோபம் கடாது என்பார்கன், பதர்க்கரின் அடியின் பொதாத்தாருக்கும் # பெயரைக்கூடக் கவனயாமல் அப்பென் 'ஒரு அன்பாள் கைங்கர்யம்' சத் து தர்மம் துெப் தருக்காருள். சுடர்வர்ட்டுச் *** ாாயும் அந்த கனக்கரின் 'சித கான இன்று சமாக, மாம1 இல்லதாள். யாருமல்லாத ஏழைப் μ7πτιr+--" வணக்கை வைக் துக்கொண்டு ոեա அம்மா செய்யப்பே ாகறேன் சரியா இடத்தைத்தான்் அது அடை த்துவிட் டது. ஆசர்வாகம்,
பொன்துசாம1 ஐயா
ਛੋ। கண்களாலiருந்து டார்ச்சிப் பெருக்கால் முத்துப்போல் கண்க தாண்டு கடிதத்தன்_மன அழுத்: கோவாலால் சுடர்வர்ட்டு சாயும் வரி ஒரு அன்பான் சிைங்கர்யமா' அக் தான்் என் தேச முரி = u அதை ாப்படிக் கு தான்் புரியவர்ல்லே.
