ஆர்லோவ் தம்பதிகள் 59
எதிர்பாராத இக் கூற்றினல் திடுக்கிட்டவய்ை கிரிகரி முனங்கினன்: 'உம்ம். அது மாதிரி நேரங்களில் எங்கே எப்படித் தாக்க வேண்டும் என்று யாருக்குத் தெரிகிறது? நான் பிசாசு இல்லையே. நான் சும்மா வேடிக்கையாக அப்படிச் செய்யவில்லை. மிகுதியான துயரம் தான்் என்னே அதற்குத் தூண்டி விடுகிறது.”
"அது எங்கே யிருந்து வருகிறது-அதுதான்். உன்னு டைய துயரம் தான்்?' என்று மகிழ்ச்சி இல்லாதவளாய் மேட்ரோன விசாரித்தாள். -
"அது என் விதி, மேட்ரோனு' என்று வேதாந்தம் பேசினன் கிரிகரி. "என் விதியும் என்னுடைய இயல்பும் தான்். என்னைப் பார். மற்றவர்களே விட நான் மோச மானவன? உதாரணமாக, அந்த உக்ரேனியாக்காரனே விட நான் என்ன மட்டமா? இருந்தாலும் துயரம் ஒரு பொழுதும் அவனே அணுகுவதில்லை. அவன் தன்னங்தனி யாகத் தான்் இருக்கிருன்-மனேவி இல்லை; யாருமே இல்லை. எனக்கு நீ கிடைக்காமலிருந்தால் கான் செத்துப் போயிருப்பேன். ஆனல் அவன் கவலைப்படுவதாகவே தோன்றவில்லே. சும்மா உட்கார்ந்து புகை பிடித்துக் கொண்டு புன்னகை புரிந்தபடி, புகை பிடிப்பதற்கு ஒரு குழாய் இருக்கிறதே என்ற திருப்தியோடு, காணப் படு கிருன்.வலுத்த பயல் அவன். ஆனல் கான் அப்படி இல்லை. உள்ளத்தில் சஞ்சலத் தன்மையோடு தான்் கான் பிறங் தேன். அது என் சுபாவம். கான் உருக்கினுலான வில் விசை மாதிரி. இலேசாகத் தொட்டாலும் போதும். அது துடிக்க ஆரம்பித்து விடும். உதாரணத்துக்குச் சொல் கிறேனே: 5ான் உலாவப் போகிறேன். இ ைத யு ம் அதையும் இன்னும் எதை எல்லாமோ பார்க்கிறேன். எனக்கு என்று எதுவுமின்றி கான் இருப்பதை உணர் கிறேன். அது என்னே வெறியனுக்கி விடுகிறது. அந்த
