"பழையன கழிதலும் புதியன புகுதலும் வழுவா கால பகர் சாரே" (நன். 441) என்ற எல்லா அயற்சொற்களையும் அமைப்பார், சுயேன், கோட்டான், தந்தை, பூனா, சோம், ராம், கண்டி என்னும் எது சொல்வார் நாய தென்சொல் என்பதை அவர் தமிழில் சேரும் ஒரு பொருள்பத்தி ஒரு புது போல் தோன்றின், அது தமிழ் மராத்த தாயே இருக்கம் போகும். "மரபுநிலை திரியின் பிறிது பிற தாகும்" (தொல், சொல், பர. 11), "திபத்த தாயம் விசுப்போ படத்தும் கலந்த மயக்கம் உக்காம் அபயின் இருதிணை ஐம்பாம் இயல்தேதி வழாஅமைத் தான் சொல்லோ மாகன் போன் திம் (தோல், சொல், 117, M
- ர். தமிழ் ஒப்பாயாத் தனிமொழி
போருள்களைய பருத்து பொய்ப்பொருப்பலில் கார் குறியீடுகள் கொண்டார், உலக முதம்பை, செய்மை, தாய்பா, காய்மை, பருத்த படிப்புபடைவில் செய்யுள் வடிவிய இலக்கம் அமைத்தாம, போருமியங்கள் வாட, இ. தாடாத்தொடு சேர்த்து மும்கைப்பட்ட கை, கால் நாறேந்த இன்னிசைக் கருவிகளைத் தோத்தி, நாண்டல் செய்தும் நாவாய் புத்து தானியது சுற்றிகடனை கண்டு பாயுகோட் பேயரால் எதுநாட்கிழா மதாத ஏனைதாடேபாய் வழங்க பாத்து, முக்கரணமும் கடந்த கால்களைக் கடவுள் என்றும் பெயரால் தரித்து, நாகரிகத்திறும் பண்பாட்டைச் இதப்பாய போற்றி அறம் போருமின்பாடே ன்றும் நாத் போரும் பேற்றை வாழ்க்கை குறிக்கோளாக்கிய மக்கள் பொழியாகத்தல் முதலிய நேப்புகளால், தமிழை ஈடிகாயில் வாந் நார்மொழியோல் கமாயை நமிதா பேயாறி உபவாமிற்சியாது. தமிழ் என்றும் பொரும் அதன் தனிதப்பு பற்றியதே, தம் = கனி, சச- "ழங்க விடையத் துயர்த்தோல் தொழுங்க ஏக்கொலிதிர் காலத் திருமகற்றும் ஆங்காற்றும் மானோர் தனியாழி வேங்கதிரோன் றேயாது பச்சே லோத தமிழ" என்றும் பழம்பாட்டால் காண்க. 3. செந்தமிழ்ச் சொற்பிறப்பியல் பேரகரமுதலியின் மூலவாய்கள் (Souras of the Tamil tymological Dictionary 1. சோல்பம் 1. அகராதிகள் இன்றுள்ள சருக்காழ இருபது தமிழ் அகராதலிகளும், இ சொத்தேப்பியல் பேரகரது தவிக்கும் பொழம் பயப்படுவது சென்னைப் பல்கலைக்கழகத் தமிழ் அகராதியே (laleon), அது பாவேறு வகை நாதபாடுள்ளதாவதும், மூவாறுத்து பதினையர்வரை பல்வேறு தொகையார் பாவேறு காலப் பகுதிகளில் அமர்த்து, இருவகை வழக்கனின்றும் இருபத்தாதாண்டாக இடைவிடாது தோகந்த பல்லாயிரக் கணக்கான சொற்களும், அவற்றில் பெரும்பாற் பொருள்களும், அவர்க்குரிய மேற்கோள்களும், அம் மேற்கோள் களிம் இடங்களும், பத்கோயே குறிக்கப்பட்டிருப்பது, செந்தமிழ் சொற்பிறப்பியல் பேரகரமுதலிப் பணியாளராகிய எயாருக் கால்வாயாறும் உழைப்புமாகயிரம் மறக் கொணா காபேகுதியாகும்,
