4096 வி, கோ. சூரியநாராயண சாஸ்திரியாரியந்நிய | இரண்டாம்
மூறையேவட்க்களிர் தெற்னுமாக வழல்யெ காசணம்ப ற்றி இவ்விரண்டே தம்மிற் சல்லாத்னம் கலப்பனவாயின. அங்கனங் கலப்புழி ஒன்று பேச்ன வழச்கற்று ஏட்டு வழக்காய் மட்டில் நித்ப, மற்றொன்று இருவசை வழக்க அம் சின்றமையால் முன்னாதன் சொற்பொருள்கள். பல பின்னதன் கட்போர்து வழக்கேற்பளவாயின . இது மொழி. அகத . இதனை யெய்யாகதார் கூற்ற ஒதக்கற்பாலெனவிிக்க..
இனிமொழி ாற்பூலவர்கள் வரூத்தவகை லு! 5ருபுதமிருப்பச். அலர் தமிழ்மொழியின் ஏற்றமுணராது : மயக்கப். பிறி* படவகுத்தனர், வட மொழியை உயர்தனிச். செம்மொழியினும் (வக்க 1, கத88௦). தென் மொழியை . உண்ணாட்டு 'மொழிமினும் (கரகர. அற்த்மவஜச$) அடக்க. வகைப்படுத்தனர், அங்கனம் வகைப்படப்புழி தன்றி: உயர்வும் மற்ஜொன்று- தாழ்வுமாம் என்ற உட்சருத்துடன் படுப், சசாயினர். அவ்வுட் கருத்துச் சின்னாட்கவில் வலியு௮வதாயிற்று. தனிமொழி. பொன்ற அதன் அழசலோடு வகைப்ப€தேதலாமோ ? அது மூன்ன தனை இழிவு, படுத். தத்தகாதோ?. தமிழினை உண்ணாட்டு மொழிகளுட் படுத்ததே யன்றித் தெறக்கு. கன்னடம் மலையாளம் , ஆடிப் அதன்” வ வழிமொழிகளோடு , அரு
ப 23.
ம க்விற்கத தருக்குவைத்து எண்ணத் "தணியாவம்போலத்' பய் ப்ச். தணின் த "சென்மொதிய் அத்ன் ட அட தனா்
குத்தமிழை இழு! படுத்து. க அத்போதேப் தமிழசாமிஞ்ர் நேற்புகுர்து அவ்
வானு வகைப்படுத்தல் சாலாதென மறுத்திருத்தல், வேண்டும். ௮ப்போழ்
செல்லாம் வரய்வாளாமை மேற்கொண்டிருந்து , விட்டனர் ச்ம் தமிழ்மொழி
லாளர் ஆதலின் இப்போ ழ்தத்துச் & சம்வசலாசாலை லிசரர்ணை ரள”
சர்ந்ர்கக ொயரர்க5ர0) மில் தமிழ்9%ர்[நிக்கல்வியை யோக்கயெதைப்பட்டப் பரீகைஷைகளினின்றும் ஓதக்கிவிட்ட்னர்.. வ்ட்மெருி மட்டில் உயர்தனிச் , செம்மொழியாதலின்., வைத்துக்கொள்ளப்பட்டது.
வட ட் ௩ தென்னை -வம்பூ!. அல்வவர்தசச் செம்மொழி, என்பதள் ; இலக்.
சஸ்ருனனென்ளே!. இத்னைள் றிது: தராய்வோம்.. தான். 'வழல்கும் நாட், ஒன், சணுள்ள ; பலமொழிகம்குர் தலைமையும் அலையித்றிலும் மிக்கு, மேதகவுடைமையுமுள்ளமொழியே. உயர்மோழி என்பு -இல்விலக்கணஜ், திட சாம்ர்தவழி:, ஈம் தமிழ்மொழி தென்ஞூட்டில் வழல்கும், தெலுன்கு, கன்னீடமீலையாள துளுவல்களுக்கெல்லாம், தல்மையும் . வையிற்றிதுஸ் ்
மிக்க :மேதகவுல்டமையால். தானும் உயர்மொழியே.பென்க... தான்... வற்கு.
- இது வேற இடத்தில். இப் புத்தகத்திலே அச்டெப்புட்டிருக்தெது,் ச்
