97.2 த ரும பிே கை வே ஒளியாய் கின்று எவ்வழியும் மேன்மை புளிங் த வருக லால் மானத்தை மேலேசர் உயிரினும் இனி கா ஒம்பி வருகின்ற னர். அது குலைய .ே சின் உயிர் உலேய சேர்கின் ருர், * மானக் கவரி என மானக் குலமக்கள் ஈனமுற வாழார் இழிந்து. மானம் உடையவர் ஊனம் அடைக் த உயிர் வாழார் என இது உணர்க்கியுள்ள து மயிர் கெட கேசின் உயிர் விடும் இயல் பின து ஆ, கலால் க வரிமா மானிகளு க்கு இங்கே உலேைய ப வல் தது. க. ாை விலங்கும் மான கலங் கான ம ரு வியுளது **
- வான் மயிர் துடக்கின் கான் உயிர் வாழாப் பெருக்க கைக் கவனிபன்ன பீ தி' (பெருங்க ை 1-33) உகயனன் என்னும் மன்
ண னுடைய மான ர்ேமை இன்னலாறு காண லக் என்ன ை மானம் நோக்கின் கவரிமா அஃனய ரோர். (இாமாயணம்) தசரதனுடைய மக்தி ரிகளை இங்ான குவித கி ருக்கிருச். சிறங் த மனிதர்கள் உயர்ந்த மாக்சினாய் ஒளி செய்துள்ள னர். தய பிறப்பை மகிமைப் படு வாகி ன்தமையின் மானம் உயிரினும் சிறப்பாக உயர்க் கால் அதிக கபபட்டுளது. Mine honour is my life; both grow in one; Take honour from me, and my life is done. (King Richard II-1-2)
- மானம் என உயிர் இா ன சிம் ஒன. ய் வன க் உள்ளன; மானம் கெ ன், என் உயிர் முடிக் _ன ஒர் ஆ மகன் இங் எனம கூறியி நக்கிருன். - உான : இக் கவசது
போற்றப் பட்டுள்ளமையால் அ கலேயை 'லைமையும் நன்கு புலம்ை. இ கதைய சிறக் மானமும், உயர்ந்த க. னமும், அரிய ஞானமும், பெரிய மேன்மையு , உள்: டாமையும் சோம்பல் ஒன்ருல ஒழி து போம் ஆதலால், அக்க இழித்த ஈனத்தை மறக்தம் ம குவால் மதியோடு ஒ: வேண்டும் என்க. வே ஒளிகளை மழுக்கிப் பாவ வழி சில் அழு கி மனித வாழ்வைப் பாழாக குகன கொடிய ைேமயாக மடியை முடிவு
