31. வெகுளாமை # 4:37 வெகுளியால் கேரும் வெய்ய பிறவிக் கயாங்களே இது யாது. சினம் எவ்வழியும் பேது; அதனை அடக்கி இழிே
- * *
_யாண்டும் கல்ல ; என்.அம் சீண்ட பானுள்ளது. ார் கோபம் செல்ல வல்ல இடக்கம் மேலோர் அதனேக் _ால் அடக்கி கல்ல உணர்வை. பொல்வி துளுவர். லம ர்பால் அவிய சின் 2.தி. சரி கம். 'களிக்க ாைன யோகி. சிறந்த கவலேர். எவ்வுயிர்க்கும் _ யாவருக்கும் அறிவு கலங்களையருளி எவ்வழியும் திவ்விய காய் டாண்டும் இவர் உலாவி வங்கார். அவ்வாறு வருங் _ான்ன லாபுரம் என்னும் ஒர் ஊரின அடைந்தார். அங்கே பன் என்னும் பேரினையுடைய ஒரு சிக்க யோகியைக் ர். யோக சிக்கிகளில் வல்லவன் ஆகலால் இல் கல்ல. _ பொல்வாக வாதாடல்களை அவன் விணே புரிக்கான். _ கிரியை யோகம் ஞானம் என் லும் இக்க கான் கனுள் 1 யாகமே சிறக்கது என்று செருக்கி அவன் கருக்கம் ான். ஞானமே மேலானது; அதுவே ஆன்ம உய்தியை அவ. வான ஒளிசளுள் சூரியன் போல் எத்தகைய கிலை _ம் கன் துவ ஞானமே உயர்ந்தது’ என்று இவர் உறுதி ப_வாக கார். வாகக் கில வெல்ல முடியாமையால் அவன் கியை இழந்து சினந்து சிறி இவாை இகழ்ந்து வைதான். அப செயக அல்லல்களையும் எள்ளல்களையும் அமைகியோடு வ கி.கி து கின்ருர். ஞான சீலரான இவரது சாந்த நிலையைக் _. அவன அஞ்சி கடுங்கி இவரது அடியில் விழுந்து கொழு --- H - அவனை உரிமையோடு கழுவி உணர்வு கலன்களை இவள் _கருளினர். அவன் பணிந்து அடங்கியதும் இவர் பரிந்து அயம் சிறக்க ர்ேமைகளாய விளங்கி கின்றன. சான் அறிவிலாமல் செய்பிழை பொறுத்து ஆட்கோடி ப)ன் ஒருவன் செய்த பிழையினை அவனை ஈன்ற _ால் பொறுப்பார் யாவர் தானுவே என்று இராமன் _யனர் அ.மு.தின் செந்தாட் போதினைப் பற்றி வீழ்ந்தான். பதாள் மலரில் வீழ்ந்த சித்தனை அருளால் நோக்கி _ முக நெஞ்சில் அஞ்சலே என்று கூறிக்
