I 486 திருக்குறட் குமரேச் வெண்பா புடைய உயிர்களுக்குக் தன்பத்தை யாகம் செய்யலாக _ அவ்வாறு செய்யாகவரே செவ்விய மேலோாாய்ச் சிறந்து _ ன்ெருர். பிறர்க்கு இசும் புரிவதே பெரிய மகிமையாம். மாசு அம்ருர்=கும்மம் இல்லாத குணசீலர்கள். உள்வா தாய கல்லோர்கள் எல்லா உயிர்களுக்கும் இதமே செய்து ஆடி குவர் ஆதலால் அவா.த இயல்பு வியன விளங்.ெ கின்றது. கோள்=கொள்கை. உரிமையாகப் பூண்டிருக்கும் உறுதல் கிலை. தாய அருளாளர் நீர்மை இதில் துலங்கி கின்றது. மன்னுயிர்க்கு இாங்கி இகம் செய்பவர் மாசற்ற மாக ாாய் உயர்ந்து கிகழ்கின்ருர். இன்னல் செய்பவர் இன்னு கியை ாாய் இழிந்து கழிகின்ருர். பிறர்க்கு இடர்கள் செய்பவன் கனக்கே கொடிய தயா களை விளைவித்துக் கொள்ளுகிருன். செய்த விேனை செய்க.". எவ்வழியும் விடாமல் வந்து பற்றிக் கொள்கிறது; கொள். . அவன் அல்லல்களில் ஆழ்ந்து அவலனுய் அவதி யு.அகிருன். பிறர்க்கு இன்ன செய்தலிற் பேதைமை இல் அல பிறர்க்கின்னது என்றுபேர் இட்டுத்-தனக்குஇன்னு வித்தி விளைத்து வினைவிளைப்பக் காண்டலிற் பித்தும் உளவோ பிற. (அறநெறிச்சாரம்) பிறர்க்கு இடர் செய்பவன் பெரிய மடையன்; விக்கி வ விளைவாய் வருகல் போல் அயலார்க்குச் செய்த இன்னல் ஆன்பத்தாய்ப் பெருகி வந்து கன்னையே பற்றி வருத்தும் ஆ.கா w இன்ன செய்பவன் பேகையாய்ப் பிழைபட்டுப் பிக்களுய் இ, வடைந்து பீழையுறுகின்ருன் என்று முனைப்பாடியார் இப்ப, இாங்கியிருக்கிருர், பேதையா யிழியாமல் மேதையா யுயர் க. எங்க உயிர்க்கு எங்க வகையில் எந்த அளவு துயர் செய தாலும் அது துன்பமாய் நீண்டு மீண்டு வந்து செய்த அம். உயிரைப் பற்றி யாண்டும் அயருமத்தும். இது விதியின் கியங், இக்க உண்மையை மேலான அறிஞர் தெளிந்துள்ளமையா_. அல்லலை யாரிடமும் யாஅம் அவர் செய்யார். எவ்வழியும் _ வுயிர்க்கும் இகம் புரிந்து வருபவரே திவ்விய மகான்களாய. சி/மக்க கிகழ்கின்ருர். இனிமை புரிவது தனி மகிமையு.பவ.
