32. இன்னு செய்யாமை 1487 இன்னு செய்பவர் ஈனாய் இழிந்து காழ்கின்ருர்; இனிமை _பவர் ஞான சிலராய் உயர்ந்து கலமாய் வாழ்கின்ருர், பிறரிடை இன்னு இயற்றிடின் தமக்குப் பிழைப்பற எய்தும் என்பதனை அறிகுநர் அறிஞர் ஆதலால் உயிர்கள் அனைத்தையும் தம்உயிர் போல நெறியினில் கருதல் இனியவாம் ஐந்து புலனையும் நெறியலா வழியில் பொறியினிற் செலுத்தாது அடக்கல் நன் குணர்ந்த புலமையோர் ஒழுக்கெனப் புகல்வார். (காசி காண்டம்) பிறர்க்கு இன்னு செய்தால் கமக்கு அது பெருக்துயரமாய் வரும் என்பதை உணர்பவரே உயர்ந்த அறிஞர்கள்; அக்ககைய அெளிக்க மதிமான்கள் எண்ணம் சொல் செயல்களால் அய லார்க்கு எவ்வண்ணமும் யாதும் இடர் செய்யார் என்னும் இது ாண்டு எண்ண வுரியது. புலமையோர் ஒழுக்கு என்றது மாசற்ருள் கைாள் என்பதை உய்த்துணர்ந்து தெளிய வக்கது. மனம் தாய மாண்புடையாாது இனிய நிலைமையை ஈண்டு அடுத்துக் காட்டியது, அக் கலைமையாளர் போலவே யாவரும் அழுகி உயர வேண்டும் என்று கரு.கி. புனிதமான இனிய கீர்மை ால் புண்ணியம் பெருகி வருகிறது. பிற உயிர்கள் இன்புற அழுகி வருபவன் பேரின்ப நிலையை கேரே பெறுகிருன். மன்னுயிர்க்கு இன்னு செய்யாமையே மாசற்ற மாட்சி பாம்; இன்னல் செய்யின் அது இழிக்க சேக்கின் காழ்ச்சியாம். செல்வம் பெறிலும் இன்னு செய்யாதே என்றது. அக்கப் பொருள் ஈட்டத்தின் அல்லல் நிலைகளை உள்ளி வந்தது. பொருளைக் கொகுக்குங்கால் பிறர்க்கு இன்னல் புரியாமல் _ளயமாய் க் தொகுக்க வேண்டும்; செல்வம் கிறைக்கபின் செருக்கும் சி.டிமையும் மண்டி எவர்க்கும் இடர் செய்யலாகாது. சிறப்பு ஈளுக சிறு செல்வங்களும் உள ஆகலால் அவற்றி வம் வேறுபாடு தெரியச் சிறப்பு ஈலும் செல்வம் என்ருர், ங், பெருங்கிருவை இங்கனம் வாைக்து காட்டியது, அதன் _யர்க்க கலைமை நிலைமை ககைமைகளே உணர்ந்து கொள்ள.
