1496 திருக்குறட் குமரேச வெண்பா மாதவகுய் மகிமை பெற்.டி விளங்குருென்; மாறிச் செய்ய கேர்க்கால் மாட்சி யிழந்து காழ்ச்சி யு.அகிருன். உய்ய விழுமம்=உய்ய முடியாக தன்பம். புனித நிலையில் இனியராயிருக்கவர் கமக்கு வம்பாகக அஎன்பம் செய்தவர்க்கு இன்ன செய்யின் غ لإعـ தியவர் மீண்டிய ஒயாமல் துன்பங்களையே செய்வர். செய்யவே வெய்ய துயாக கனே மேலும் மேலும் விளைங் த வரும்; விளையவே சவக்க. உயர்க்கிருந்த உயிர் அவக்கில் ஆழ்க்க அல்லல் உழக்க படும் தனக்கு இன்ன செய்தவனே அங்கத் தீவினையே கண் . கும்; தன் பால் துன்பம் செய்தவன் இம்மையிலும் மறு சமய லும் வெம்மையான துயரங்களை அடைவனே! என்று பரிங் . இசங்கியருளுவகே ஆன்ற சான்ருேள் இயல்பாம். அத்தகைய சால்பு நிலை இழந்து படாதபடி எத்தகைய சோகனை சாதனையாய் கின்று விக்ககமுடன் வெற்றிபெற்று வரவேண்டும் இனிய ர்ேமை எவ்வழியும் இன்ப கலங்களை அருளுகிறது. இன்னமை யாண்டும் அன்பங்களையே கருகிறது. துயரச் செயல் எவரையும் உயரச் செய்யாது. ஊனமா சனங்களை நீங்கினவரே ஞான சீலாாய் ஒங்கி வருகின்றா செயலும் சொல்லும் அவர்பால் உயர்கலமுடையனவாய் யா டும் ஒளி மிகுக. நீண்டு அளி சுரக்க கிகழும். நூல் நுழைந்த துவலரும் சீலர்தம் ப்ால் நுழைந்த படர்மதியார் பிறர் கால் நுழைந்த கடுவும் தம் கண்ணின்வை வேல் நுழைந்தென முன்னி வெருள்வரே. | | || புறம்வருந்திடப் பூத உடம்பினை மறவுடம்பை வளர்ப்பர் அறி விலார்; உறவிடும்பை யுருவண்ணம் ஈந்து நல் அற வுடம்பை வளர்ப்பர் அறிஞரே. (நீதி , ) யார்க்கும் இடர் புரியார்; படர் மதியார்; எவ்வுயிர்க்கும் இாங்கி என்றும் இதமே புரிவார் என இனிய ாோை இAw இனிது காண்கிருேம். குறிப்புகளைக் கூர்க்க உணர்க.
