158 திருக்குறட் குமரேச வெண்பா -- அமுக சுரபி என்னும் அற்பு:கப் பாக்கிாம் சனக்குக் ைெடத்திருப்பதைக் குறிக்க மணிமேகலை இவ்வாறு மகிழ்க். மொழிந்துள்ளாள். காய சிக்கியும் ம இவர் நீண்ட காலம் வாழ்ந்திருந்து நேரே கிக்கிய முக்தியைப் பெற்ருர். சரிதம் 2 சாான் என்னும் விஞ்சையன் சிவ கருணை இழக்த பாவ காரியங்கள் செய்து வங்கமையால் பின்பு காாையாய்ப் பிறக தான். பறவை உருவை மருவியிருக்காலும் பழைய பிறவி வாச அனயால் அறிவு கலன் அகனிடம் பெருகியிருக்கது. பூவுலகில் வந்து ஒரு பூம்பொழிவிடையே கேம்பியிருக்க அது மதுரையை அடைந்து ஈசன் சங்கிகி எ கிரே பொற்ருமரை வாவியில் மேளி கின்றது. அக்க நீர்நிலையில் உலாவி வருகிறeன்களைக் கண்டதும் உண்ண எண்ணியது: *முன்னம்புரிந்த கொலைப் பாவக் கால் இ . புலப்பிறவியை அடைக்கேன், தீமைசெய்யின் இழிந்து.அழிக்.ே போவேன்” என்று தெளிக்க யாதும் உண்ணுமல் இறைவனையே எண்ணி உருகியிருக்கது. பசியால் வாடினும் பாமனையே காடி நின்ற அதன் எதிரே ஆண்டவன்கோன்றினன்; அது வேண்டிய வாங்களை அருளினுன் அருளவே பெரு மகிழ்வோடு அது பேரின்ப முக்தியை அடைக்கது. செய்ய கால்மட நாரையும் சென்று தாழ்ந்து ஐயனேயிப் பிறவி அறுத்து நின் மெய்யர் வாழ்சிவ லோகத்தின் மேவி நான் உய்ய வேண்டும் ஒன் றின்னமும் உண்டரோ. (1) வள்ளல் என்மர புள்ளவும் மற்றைய புள்ளும் இந்தப் புனித மலர்த் தடத்து உள்ள மீனுயிர் உண்ணின் எக்காலமும் தள்ளொ தை பழிவந்து சாருமே. (!!) என்றும் இத்தடம் மீன்இல வாக நீ நன்று சால்வரம் நல்கென வெள்ளிமா மன்று ளானும் வரம் தந்து போயினுன் சென்று நாரை சிவலோகம் சேர்ந்ததால். (J) (திருவிளையாடல் 48) பிரிவறக் கொன்று தின்னும் கடைப்படும் பிறப்பு நாரை வசனுறு தேவர் ஆகி வான் தொழி இருப்பக் கண்டீர்
