ஜைன உரை
467
1138. நிறையரியர் மன்னளிய ரென்னாது காம
மறையிறந்து மன்று படும்
என்பது, காவல் மிக்குக் காமம் பெருகிய போது சொல்லியது:
இவர் நிறை[1] யால் நாம் மிஞ்சி நடத்தற்கரியர் என்று பயப்படாமல் மிக அளிக்கத்தக்கார் என்று எண்ணாமல், மகளிர் காமமும் மறைத்தலைக் கடந்து வெளிப்படுவதாயிற்று என்றவாறு.
காமத்தை எப்படி மறைத்தாலும் வெளிப்படு மென்பதாம். ௮
1139. அறிகிலா ரெல்லாரு மென்றேயென் காம
மறுகின் மறுகு மருண்டு
என்பது, இதுவுமது
நான் முன் அடங்கியிருந்த படியினாலே எல்லாரு மென்னை அறியார்கள்; இனி அப்படி நில்லாமல் நானே வெளிப்பட்டு அறிவிப்பேன் என்று நினைத்தால், என்காமம் இவ்வூர் மறுகின்[2] கண் மயங்கிச் சுழலாநின்றது என்றவாறு.
மயங்குதல், அம்பலாதல்; மறுகுதல், அலராதல் என்பதாம் ௯
1140. யாங்கண்ணிற் காண நகுப அறிவில்லார்
யாம்பட்ட தாம்படா வாறு
என்பது, செவிலி[3]க்கு அறத்தொடு நின்று வைத்து, யான் நிற்கிறது எப்படி என்று நகைத்த தோழியொடு வாடித்தன்னுள்ளே சொல்லியது:
அறிவில்லாதவர் நான் கேட்கிறது மல்லாமல் கண்ணாலே காணுமாறும் என்னை நகையா நின்றார்; அதே னெனில் யான் அனுபவிக்கிற காம நோயைத் தாமும் அனுபவிக்க வில்லை யென்று தலைவி வருந்தினாள் என்றவாறு
